i can't stop me | namkook

f5

1 hafta sonra

Direksiyonu zor tutuyordum, derince nefes alıyor ve kendimi sakinleştiriyordum. Karanlık yolu izliyor ve benzinimin ne kadar az olduğuna bakıp yetmesi için dua ediyordum.

Ama burada herhangi bir benzin istasyonu bile yoktu.

Sürmeye devam ettim, bu restoran niye bu kadar uzakti Tanrı aşkına?

Aylar sonra kendi başıma vakit geçirmek istiyordum ve burada da bir aksaklık çıkıyordu.

Arabada benzinin bittiğine dair uyarı verici sensörler yanmaya başladığında bir siktir çektim içimden. Arabayı karşımda duran kapalı benzin istasyonuna çekerken arabadan çıkmamaya özen gösterdim.
Burası terk edilmişti ve her an bir yerden biri çıkacakmış gibi hissettiriyordu.

Şu an kalbim korkudan kulaklarimda atıyordu. Umarim canavarlar veya hayaletler burada karşıma çıkmazdı.

Telefonumu açıp Taehyung'u aradım. Birkaç kez çaldırsam da açılmadı.
Zaten ne zaman müsait oluyordu bu adam?

Çekiciyi arasam buraya gelmeleri saatler sürerdi ki araba sikimde bile değildi. Kendimi kurtarsam buradan yeterdi.

İstesem arabanın aynısından üç tane bile alırdim şu an. Yalnız kalmaktan korkuyordum.
İstemesem de Namjoon'u aradım.

Birkaç çalışta açıldı.

"Efendim?"dedi sertçe. Hadi ama adamım,biraz sakinleş.

"Namjoon, arabam bozuldu yani benzinim bitti,karanlık bir yerdeyim ve ah, çok korkuyorum. Beni alır mısın? Lütfen,lütfen çok-" Yalvarmaya başlamıştım ki endişeli sesi kulaklarıma geldi.

"Geliyorum, sakin ol. Konumunu bana gönder ve sakın arabadan çıkma. Klimayı, radyoyu aç ve beni bekle."

"Tamam,çok teşekkürler. "dedim heyecanla ve telefonu kapadım.

...

Korkuyordum ve aynı zamanda yarım saattir Namjoon'u bekliyordum. Gelmesi yaklaşık bir saatini alacaktı. Ben de telefonumu açıp internette gezmeye başladım.

Korkumu azaltmaya çalışıyordum, hem en fazla ne olabilirdi ki?

Birden aklıma Taehyung geldi ve onu tekrardan aradım. Telefonumu yine açmıyordu.

Sevgilim dediğim adam yanimda bile değildi, ne kadar ona ihanet etmiş olsam da,tamam Namjoon'la aramızda geçen şeyler olmuştu ama ben sarhoştum ve o günün ertesinde konuşup halletmiştik. Sorun olmadığını söylemişti ve o konu kapanmış sayılırdı.

Oyunu kabul ettiğime dair söylediklerimin konusu bir daha açılmadı. Belki de yeni taktik deniyordu, bunu bilmiyordum ama bir gariplik vardı.

Taehyung uzun zamandır böyleydi. Neredeyse çok az görüşüyorduk. İlişkimizin iniş noktasındaydık ve bitmek üzere olduğunu belki ikimiz de biliyorduk. Eski heyecanımız yoktu, Namjoon'la yaşadıklarımdan sonra bu konuyu iyice düşünmüştüm.

Kalbim ve mantiğım farkli işliyordu. Namjoon geldiğinden beri hep yanımdaydı ve bana gerçekten destek oluyordu eskiden ne kadar ondan rahatsız olsam da bu böyleydi.

Bunları düşünmeyi bıraktım. Çünkü ne zaman kendimi dinlesem, bir çıkmaza giriyordum.

Telefonumun çalmasıyla Namjoon'un aradığını gördüm.

"Yaklaştım ben. Arabayı biliyorsun. Yanında durduğumda in."

"Tamam."dedim ve telefonu kapattım. Şu an yanina gitsem ne konuşacağız onu bile bilmiyordum ama kendimi iyi hissediyordum.