Gözlerindeki Işık

<İlk buluşma>

Hayat onunla bir hayli güzeldi. Sanki günler birbirini kovalar gibiydi. Bugün onu ilk kez görecektim. Bu heyecanım içime sığmaz oldu.

"Çok heyecanlıyım. Sanki kalbim yerinden çıkacak gibi, sende de böyle oluyor mu?"

"Ben senden daha heyecanlıyım. Bunu sana tarif edemem" demişti bana mesajında.

Onu beni beklemesini söylediğim yerdeydi yanında bizi tanıştıran arkadaşım Gökhan da vardı. Yanlarına gittim. Ben kendimi en güzel yazarak ifade eden biriyim, onun yanında susup kaldım. Onu dinlemek hoşuma gidiyordu aslında. Aklına ne gelirse anlatıyordu benden hiçbirşeyi saklamadı. Daha 19 yaşında olmasına rağmen başına neler geldiğini, nelerle mücadele ettiğini anlatmıştı bana. Ama yaşadığı hiçbirşeyden pişman değildi hatalarını, yaşadığı zorlukları gülerek anlattı hep. Çünkü o her hatada kendine bir doğru aramış. Bu zor zamanlarinda kimse ona destek olmamış yaşadıklarını kimseye anlatmamış. Gözlerim doldu bir an onu dinlerken. Heyecandan konuşamayan ben tüm cesaretimi toplayip "ben senin hep yanında olacagim sevgilim. Bundan sonra tüm zorlukları beraber atlatacagiz"

Bana baktı öyle uzun uzun sonra yüzümü avuçlarının arasına alarak sildi gözyaşlarımı.

Ben gözlerine baktığımda anlayabiliyorum yaşadığı tüm zorlukları. O hep güler gülünmemesi gereken şeylere de gülerdi o. İşte o zaman anladım ki ağlayamadığı için gülümsüyordu. Ben onun gülüşüne aşık oldum. Onun gözlerinde ki ışıkdı beni ona alıp götüren.

"Söz veriyorum sevdiğim, her ne olursa olsun, senin yanlışlarınlada doğrularınlada hep yanında olacagim. Artık yalnız değisin."

O kadar saf ve güzel bir kalbi var ki. Bana bakarken o kadar utanıyor ki çok seviyorum onu. Beni kısa sürede bağlandı kendine. Benim artık eve gitme vaktim gelmişti.

"Artık gitmeliyim" dedim ona gözlerimi kısarak suratı düştü bir an bende zamanın nasıl geçtiğini anlamadım ama eve geç kalırsam evdekiler beni sorguyu tutarlardı. Çekingen bir tavırla bana dönerek

"Seni seviyorum" dedi.
"Bende seni seviyorum" dedim ona onun yanından ayrılırken.