De legende gaat voort

De zweinsteinexpress

1 september.

Het was maandag morgen , donker , stil , toen er plots een geroezemoes kwam en het lichter werd. Edigard Vas kwam door het perron op Kings Cross , op perron 9 3/4 terecht. In een zee van mensen zocht Edigard de ingang tot de trein. In de verte , torende uit boven de mensen , zag hij een grote bebaarde reus. "Hagrid" mompelde hij. Hij draaide zich een kwartslag naar links en stond loodrecht voor de ingang van de trein. Zonder kijken stapte hij op , sloeg rechts af en ging de derde lege coupé binnen , sloot de deur en rolde het gordijntje naar beneden. "Goed" , mompelde hij weer , " ik ben binnen , opa". Er werd geklopt en aan de deur getrokken . "Volzet" , zei hij en ging zitten. Tijdens de rit , deed hij de deur open en deed het gordijntje weer omhoog. Er liep een jongen voorbij , die hem begroette . "Hoi" , zei Edigard terug. De jongen stopte en draaide zich om , "Albus Potter" , zei de jongen. "Eerstejaars". "Edigard Vas" , antwoorde hij. "Ook eerstejaars".

De rit duurde nog enkele uren , terwijl het donker werd. Edigard trok zijn gewaad aan , en maakte zich klaar , terwijl de trein vaart minderde. Terwijl iedereen uitstapte riep een luide stem , " eerstejaars , hierheen zo". Alle eerstejaars verzamelde zich rond de reus. "De naam es Hagrid, jullie motten mij volge". Ze volgde Hagrid tot aan een meer die een basis vormde voor een gigantisch , verlicht kasteel. Het leek wel een schilderij! Hij was stil en niemand wist wat er volgen zou...

Plots kwamen er kleine bootje over het water aan glijden ,in alle stilte. " 3 per boot" zei Hagrid , en nam zelf 1 hele boot in beslag. Ze vaarde richting kasteel , in alle stilte , in alle verwondering.

Eens aan wal gekomen , volgden ze Hagrid het stenen bordes op. Richting kasteel. Alle eerstejaars keken met grote ogen naar elkaar , en naar het kasteel. Het telde wel honderden torentjes , en minstens evenveel ramen.

Een grote , metershoge deur , toonde waar de ingang was. Met een piepend en krakend geluid ging de deur langzaam maar zeker open. Mevrouw Hooch kwam in het deurgat staan. " Goedenavond , ik ben Madame Hooch" zei de havik-achtige onder schoolhoofd. Ze had kort grijze haren , en fel gele ogen. Ze kon kilometers ver kijken. Ze was dan ook niet voor niks de zwerkbal scheidsrechter, en sedert professor Anderling schoolhoofd werd , onder schoolhoofd. " Volg mij, de ceremonie gaat beginnen".

Ze liepen allen naar binnen , onder groot belang van de al aanwezige schoolkinderen. Ze moesten in 1 lang rij gaan staan tussen de 2de en 3de afdelingstafels. Adelind Aries was eerst . Ze moest plaatsnemen op een stoeltje en een verfromfraaide hoed opzetten. Plots uit het niets begon de hoed te zingen :

Ik ben misschien wat sjofel,

Maar dat is de buitenkant,

Niemand weet zo goed als ik,

Van de hoed en van de rand.

Op ngebreide mutsen kijk ik neer,

En ook op hoge hoeden,

Ik ben de Sorteerhoed van de school,

En weet meer dan je zou vermoeden.

Al puilen de geheimen uit je hoofd,

De Sorteerhoed ziet ze vast,

Dus zet me op, dan zeg ik je,

Wat het beste bij je past.

Misschien hoor je bij Griffoendor,

Bekend om zijn dapperheid,

Ja, ridderlijkheid en durf en lef,

Is wat Griffoendor onderscheid.

Misschien hoor je bij Huffelpuf,

Vind je hard werken oke,

Huffelpuffers blinken uit door trouw,

En hebben geduld voor twee.

En bij het wijze Ravenklauw,

Vinden mensen met verstand,

Die geleerd en bij de pinken zijn,

Altijd wel een geestverwant.

Misschien voel je je pas werkelijk thuis,

Als je naam bij Zwadderich prijkt.

Die sluwe lui schuwen echt niets,

Als hun doel maar wordt bereikt.

Dus raak vooral niet in paniek,

Zet me rustig op je kop,

Al ben ik een hoed, ik heb van jou,

Vast een vrij hoog petje op!

Stemmen rezen op in de grote zaal , die verlicht was met duizenden kaarsen , die zweefden in de lucht. Het plafond was torenhoog , of zo leek het. Je zag niet waar hij eindigde , omdat het behekst was. Je zag er de donkere nacht in. Maar de verbazing was alom , ook Professor Anderling schoof vooruit op haar hoge stoel. De leraren en oudere leerlingen keken opgelaten. De hoed had dit lied niet meer gezongen sinds... Sinds het eerste jaar dat Harry Potter op zweinstein kwam. Stond er weer iets te gebeuren? De tijd vloog in deze feestelijke sfeer! "Albus Potter" , het werd op slag muisstil . Albus liep naar voor en zette de hoed op.

Zonder veel nadenken zei de hoed "griffoendor" en Albus nam plaats.

Edigard vas was de 3de voorlaatste , hij werd bij Zwadderich geplaatst...