Günler haftaları, haftalar ayları kovalarken sonunda zamanı gelmişti. Artık yaşadığım bütün kötü anıları ve acıları bu şehire mühürleyip gidiyordum. Artık kendime yeni bir sayfa açmış, hayatıma sıfırdan başlıyordum. Bu düşüncelere dalmış giderken telefonumun çalmasıyla kendime gelip telefonu yanıtladım, arayan annemdi.
( Jm: Jennie mom )
Jm: Kızım hazır mısın ?
Jennie: Evet anne,gelip alabilirsin seni bekliyor olacağım.
Jm: Tamam kızım,20 dk içinde orda olurum. Sonunda burdan kurtulup yeni bir başlangıç yapacağız.
Jennie: Evet anne bunun için mutluyum. Artık seninle çok güzel anılar biriktireceğiz. Daha fazla seni meşgul etmeyeyim. Bi an önce gelip beni almanı daha sonrada burdan birlikte gitmek istiyorum. Görüşürüz anne...
Jm: Görüşürüz kızım.
Telefonu kapattıktan sonra tekrar yatağa uzanıp düşüncelere daldım...
-FLASHBACK-
Baba lütfen yapma
" Kes sesini "
Ne kadar direnmeye çalışsam babam bana vuruyordu. En sonunda annem aramıza girip beni kollamaya çalışacak iken babam annemi itti ve annem kafasını masaya çarptı, yere düşen bedeninin yanına koşarak gittim. Elimi kafasının altına koyunca hissetiğim sıcaklıkla beraber göz yaşlarımın süzülmesi bir olmuştu, kafası kanıyordu üstümdeki ceketi çıkarıp kafasına koydum. Kanı durdurmaya çalışırken bi yandanda telefondan ambulansı aramak için numaraları tuşladım. Soğukkanlılığımı korumaya çalışıyordum, sonunda cevap vermişlerdi.
Merhava acil servis sorun nedir ?
A-annem kafasını çarptı k-kanıyor, lütfen yardım edin...
Sakin olun hanımefendi lütfen adresinizi söyleyin.
T-tamam. *Adres*
Tamam şimdi sakin olun. 10 dk içerisinde orada olacağız.
Telefon elimden kayarken bir elimi annemin yanağına yerleştirip okşadım.
Geçiçek annem hepsi geçicek. Orda sadece dikilmiş olan babama dönüp bağırarak konuşmaya başladım.
"Hepsi senin yüzünden oldu, eğer anneme bir şey olursa seni affetmem adi herif. Bu kaçıncı. Senden nefret ediyorum...Keşke geberip gitsen!!!"
O kadar sinirliydim ki imkanım olsa onu kendi ellerimle öldürecektim, zaten bu cümlerimden sonra çıkıp gitmişti. Ambulans sirenleriyle birlikte içeriye sedyeyle giren hemşirelere baktım. İçlerinden bir tanesi neler olduğunu sordu, bende hızlı bir şekilde anlatıp onun iyi olup olmayacağını sordum. Bana bir şey demeden annemi ambulansa bindirdiler bende arkalarından binip annemin halini izledim. Çok korkuyordum...Hastaneye vardığımızda bir sorun olmadığını 10 tane dikiş attıklarını söylemişlerdi. O günden sonra babam ne eve gelmişti nede arayıp sormuştu ta ki aldığım haberle şok olana kadar...Babam intihar etmişti. Issız bir parkra bilekleri kesilmiş şekilde bulmuşlardı.Bunu hakediyordu. Artık her gece olan kavgalardan ve şiddetten kurtulmuştum.
-FLASBACK END-
Yataktan doğrulup derin bir nefes verdikten sonra bavulları alıp alt kata indim. Dışarıya çıkıp annemi beklemeye başladım. Yaklaşık 1-2 dakika sonra gelmişti. Arabadan inip birlikte bavulları bagaja yerleştirdikten sonra arabaya binip havalimanına doğru yol aldık. 45 dakikalık yolcuğun ardından sonunda havalimanına gelmiştik. İnip bavulları aldıktan sonra annemin koluma girmesiyle ona gülümsememi sunmuştum.Pasaport kontrolüne ilerlemeye başlamıştık. Pasaport kontrolünden sonra Seul'e olan uçağımıza binmiş ve sonunda bu kötü ve acı dolu anılarımızın olduğu yerden kurtulmuştuk...
