Half

Chapter 1

"WAHHH!!!"

"Ire pa po misis! Onti na lang po at lalabas na ang bata!"

"Wahhhh!!!!!!!!!!!! Ahhhh!!!!!!!! Hindi kooo na kayaaaa!!!!"

"Onti na lang po!!"

"Silvia onting tiis na lang."

"Ahhhhhh!!!!!!!"

"Ayan na onti na lang! Ire!!!"

"Wahhhhhhhhhhhh!!!!"

*crying baby*

"Silvia eto na siya."

"Misis eto na po ang anak niyo. It's a Girl!"

"A-asan ang anak ko? Akin na siya."

Inabot ng doctor ang bata sa kaniyang ina at maligayang inabot iyon Silvia na siyang ina ng bata.

"Ang ganda mo." Sabi ni Silvia sa bata at nginitian ito.

"Misis ano po ang pangalan ng bata?" Tanong ng nurse.

"Siya si Serenity Palermo. Ang aming angel." Sabi ni Silvia at muling ngumiti sa kaniyang bagong silang na anak.

"Wahh!!" Biglang iyak ng bata.

"Nakuu baby tahan na tahan na...." Papahinto ni Silvia ang pag hinto ng bata sa pag iyak pero nagulat ito ng bigla siyang umiyak pa ng malakas at dinilat ang mata.

"Wahh!!!" Nagulat si Silvia sa biglang pag dilat ng mata ng kaniyang anak at nakita niyang pula ang mga mata nito at sa ilang sandali lang ay mas lalo pang nagulat si Silvia ng maramdaman niyang may biglang lumitaw sa likod ng bata at nakita niya na may nalaglag na balahibo na parang mula sa pak pak ng isang  itim na ibon.

"Bakit??!!" Iyak ni Silvia at halatang natatakot siya sa nangyayari sa kaniyang anak.

"Silvia akin na ang bata." Sabi ng asawa niyang si Edrick.

Inabot ni Silvia ang bata kay Edrick at bigla itong umiyak muli at sakto namang kumulog ng malakas ng ito ay muling umiyak. Kinabahan ang mag asawa at napuno ng takot ang kanilang sistema.

"Baby tahan na..." Wika ni Edrick sa bata at saka hinalikan ito sa noo.

Biglang tumahan ang bata at muling minulat ang mga mata.

"Wah!" Biglang sigaw ni Edrick ng makita ang mata ng kaniyang anak.

"Hindi na pula ang mata niya. Kulay abo na ito. Ano ang nang yayari sa anak namin?" Nag aalalang tanong ni Edrick sa mga doctor.

"Hindi po namin alam Mr. Palermo." Sabi ng doctor.

"Hindi namin inaasahan ang pang yayaring ito. Tanungin niyo ang sarili niyo kung bat nag kaganyan ang anak niyo. Ingatan niyo siya at itago dahil muka siyang dilikado." Sabi ng doctor at lumabas ng delivery room.

"Silvia bakit nag kaganyan ang anak natin?" Tanong ni Edrick sa kaniyang asawa na siyang may hawak sa kaniyang baby na si Serenity.

"Hindi ko alam Edrick." Sabi ni Silvia at muling tinignan ang anak niya na ngayon ay tulog na.

-----After 18 years------
Serenity POV

"Serenity! HAPPY BIRTHDAY anak!!!"

"Mama, thank you po. Haha" Wahh!! Birthday ko nanaman pala. Ang bilis naman ng panahon. Parang kailan lang eight years old ako ngayon 18 na ko and soon to be 19 next year. Ayos!

Hello sa inyong lahat. Ako nga pala si Serenity Palermo. 18 years old. Hindi ako pumapasok sa school kasi sabi ni mama dilikado raw. Ewan ko ba kay mama kung bat ayaw niya ko papuntahing school. Ala na akong tatay namatay siya nung 4th birthday party ko. Bigla nalang namin nabalitaan na nabaril siya pauwi galing mall. Too sad nga kasi nung nag punta kaming ospital may inabot na Gift box yung nurse nakita raw nila yun na hawak ni papa nung nabaril siya. Yung laman ng gift box ay isang stufftoy na hawk. Ang cute nga eh saka mahilig talaga ko sa mga hawk since nung bata ako.

"Mama lets go visit papa sa siminteryo?" Sabi ko kay mama at tumango na lang siya.

"Serenity isuot mo yung jacket mo ah dilikadong nasa ilalim ka ng araw." Sabi ni mama at tumango na lang ako. Kinuha ko na yun at sinuot.

"Mama bakit ako bawal maarawan?" Tanong ko kay mama at lumabas na kami ng house.

"Ah... anak papangit kasi yung balat mo." Sabi ni mama. Hayy minsan hindi ko alam kung maniniwala pa ko kay mama eh.

"Opo." Opo na lang ako ng opo minsan kasi ewan ko kung totoo pa yung mga sinasabi ni mama.

"Tara ng sumakay anak." Sabi ni mama at sumunod na ko sa kaniya at sumakay sa sasakyan na namin. Well hindi naman ako nag mamayabang. Mayaman lang kami pero pantay lang pakikisama ko sa mga tao kahit onti lang yung nakikita kong tao at nakakausap.

"Mama, ang ganda ng sikat ng araw." Sabi ko kay mama ngayon lang kasi ako nalabas ng bahay dahil  anh last time na lumabas ako ng bahay ay nung nilibing namin si papa.

"Serenity lumayo ka sa araw wag mong tingnan its for your safety." Sabi ni mama. Hmm, well sunod lang ako ng sunod. Kahit hindi ko alam kung tama pa ito.

"Mom, tell me what happened?" She looked at me with such a weird a face.

"Tell you what dear?" 

"Why can't I go outside why can't I go to school, why can't I live like normal kids playing and etc." Hindi ko na alam kung tama pa ang ginagawa ko, I just can't hide in dark anymore.

"Stop the car."

"Let's go." Sabi ni mama at lumabas na kami ng sasakyan. Isinuot ko ang hoodie ko sa ulo at sinundan si mama sa simenteryo. Napuntahan na namin ni mama ang puntod ni papa. Hay, I really miss him.

"M-mom please, tell me what's wrong with me?" Ok now I'm crying.

"I think mas makabubuti kung wag mo muna iyang tanungin. Sooner or later  malalaman mo rin." Sabi ni mama at inakap ako habang patuloy parin ako sa pag iyak.

"WAHH!!!" 

"Serenity! Anak ko, a-ano nangyayari sayo?" Nag aalalang tanong ni mama.

"MAMAAA!!!" 

What's happening to me? I dont feel so right. What's happening to me?

"AHH!!!" One last shout and now I don't know what to feel or what to do.

"Serenit---"

"Don't come closer!"

"A-anak, b-bakit?" Sh*t seeing my mom cry is the most painful thing I ever saw.

"Please don't come closer. I don't want you to get hurt. Please. AHH!" Sh*t what was that? Nilapat ko ang kamay ko sa bandang likuran ko at..

"M-mom, what do you see?"

"What is happening to you Serenity?"

Nilibot ko ang kamay ko sa likuran ko at... b-baliho na itim. A-ano ito?

"A-anak..." Lumapit si mama sakin at tiningnan nang diretsuhan ang muka ko.

"Hindi ka na lalabas uli ng bahay. Tara ng umuwi anak." Umiiyak na sabi ni mama. Well this time I think I need to listen to her. 

"M-mom what't wrong with me? Am I not normal?"

"I don't know." Sabi ni mama at umalis na kaming siminteryo at sumakay ng sasakyan.

So this is my life. No light only dark. Bawal na ko lumabas ng bahay. Pag dating na pag dating namin sa bahay pinasara ni mama lahat ng bintana at tinakip dun ang kurtina na itim. Pina-lock lahat ng pinto at gate para walang ibang makapasok. 

I am Serenity Palermo, a girl who doesn't know anything about the world, all I know is dark, pain and even anger. I don't what to do with my life. What's wrong with me, why am I weird? HIndi ko na kayang mamuhay ng ganito. Pero bakit? Bakit?