Koşuyorum. İlerde beni bekleyen siyah cisme doğru koşuyorum. Koşmaktan bacaklarım ağrımaya başlıyor. Duruyorum ve ellerimi diz eklemlerime koyup eğiliyorum. Alnımdan boncuk boncuk terler dökülüyor. Ağzımla soğuk havayı hızla soluyorum. Siyah cisim bana yaklaşıyor. Artık cisim olmaktan çıkmış, insan silueti olduğu aşikâr. Biraz daha yaklaşınca annemin gülen yüzüyle karşılaşıyorum.
Sıkıca sarılıyorum. Kimsenin beni annemden ayırmasını istemiyorum. Sırtımdan sıcak bir sıvı döküldüğünü hissediyorum. Canım çok acıyor. Başımı annemin göğsünden yavaşça çekip anneme bakıyorum.
"Kahvaltı hazır millet. Uyanma vakti."
Emma'nın neşeli sesini duymamla gözlerimi araladım.
Kaldığım odaya göz gezdirdim. Herkes mışıl mışıl uyuyordu.5 dakika daha uyuyayım. Sadece 5 dakika daha.
"Hadi Ray."
5 dakika daha...
"Ray, herkes kalktı."
Emma dan kurtulamayacağımı anlayıp kendimi yataktan kalkmaya zorluyorum.
"Hadi Ray yemeği kaçıracaksın."
Arkamı dönüp uzaklaşırken, Emma tekrar seslendi.
"Sürahiyi götürmeyi unutmuşum. Oralarda olması gerekiyor. Rica etsem - "