sormuyorsun ama
yine de söyleyeyim,
iyi değilim.
sesin yok, bu fakirliği hiçbir ekonomi düzeltemez
ellerin yok, bu eksikliğin yerine dünyayı verseler
dolduramam boşluğunu.
gittin, beni en alakasız şeyler bile ağlatmaya yetiyor.
yokuz, ne kalbim ne aklım bunu kabulleniyor.
bitti, mutlu musun oralarda?
duymuyorsun ama
yine de söyleyeyim,
çok özledim.
söylemek istenip de
söylemek için geç kalınmış sözler gibi
seni de içime attım hep..
hiç geçmiyor aklından belki
hiç geçmediğin kalbimden,
iyileşmeyen yaralar gibi...
hâlâ
bıraktığın yerde
kimseye tutunmadan
gelip ömrümden tutmanı
bekliyorum.
seni bana getirecek özlemler dolsun içine.
amin..
