"beklentiler, yaralar" demişti şairin biri,
maalesef öyle.
canım sıkıldı,
biraz didem madak okudum,
kahve içtim, kendi falıma baktım
üç vakte kadar bekledim,
geçmedi.
kalbim
sesi kelimelere geç kalmış bir solisti bu hayatın sanki,
sevdalı naralar da atamam sokaklarında bu kentin artık,
şimdi ne desem içimde kalıyor,
uzun viyadüksüz bir yol gibi
bu susmamak,
hiç bitmiyor.
"benim cümle taşıyacak halim yok" demişti şairin biri
maalesef benimde.
içim daraldı,
biraz yürüdüm yalnızlığımla baş başa,
bir sigara yaktım, sonra bir tane daha
ve bir tane daha...
ruhum
hiç ekilmemiş bir tohumun açılmasını
yıllardır bekleyen bir saksının içindeki toprak sanki,
aşka gülecek
gül verecek bir iklim görmedim henüz,
mevsim olmaktan vazgeçip
kapanmayacak bir çağ olmuş gibi,
hiç bitmiyor
ömrümdeki güz.
oysa
"durma, göğe bakalım" demişti şairin biri,
şimdi sana bakıyorum da..
kanatları kırılınca
tekrar uçmaktan korkan bir kuş gibiyim,
göğüne yaslanabilir miyim?
lütfen...
