Onu hala aklımdan çıkaramıyorum 8 yaşındaydım . Babam öğretmendi o zamanlar , Bodrum'un Gümüşlük ilçesine babamın atanmasından dolayı gelmiştik . Fazla sıcak kanlı olan biri değilim herkezle anlaşamam . Ama geldiğimiz yer çok farklıydı , ilk yakın arkadaşlığım oradaydı babamın atanması yüzünden en yakından arkadaşımı veya hoşlandığım ilk çocuğu arkamda bırakıp İstanbul'a geri dönmek zorunda kaldık . Adı batuhan kısmen hatırlıyorum yüzünü görmeyeli 9 sene önceydi hayatımın ilk aşkıydı ve ondan başka suan hayatımda hiç erkek olmadı . Herkesin içinde bir umut vardır belki karşılaşırız aslında pek umut değil tesadüf ben de hala bu tesadüfü bekliyorum . Ormanın içinde beraber yaptığımız bir yapıt ev gibi değil çocukların yapıcağı bir türden ama orayı hiç unutamam . Git gide ona bağlandım belki hala da bağlanıyorum bi kaç kere sosyal paylaşım sitelerinden onu araştırdım . Ama soyadını bilmediğim için çabalarım umutsuz sonuçlandı . Onu şuan da bulmayı çok istiyorum ki acaba beni unutmuşmudur ? o bir erkek unutmuştur . Belki de şuanda çok çok aşık olduğu bir kız vardır . Beraber mutlulardır , onu bıraktığımdan beri belki hiç aklına gelmedim . Ama ben onu unutmadım çok seviyorum . Yüzünü bile hatırlamadığım birine nasıl aşık oldum bende bilmiyorum . Hayatımda ilk defa birine bu kadar çok bağlandım . Acaba şuan karşıma çıksa ne tepki veririm ? Belki hatırlamam , belki yine bilmeden aşık olurum , belki de o beni hatırlamaz . En çok korktuğum şey bu hatırlanamamak . Batuhan tarafından hatırlanmamak bana çok koyar .
