𝐓𝐡𝐞 𝐂𝐡𝐢𝐥𝐝𝐢𝐬𝐡 𝐂𝐡𝐚𝐧𝐠𝐞𝐬

Chapter 2: Punishment

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 2

Lira POV

      *kringggggggg* nagmamadali ako dahil kanina pa pala tumutunog ang alarm clock ko kelangan kong maglinis kundi malalagot ako sa mga kuya ko at pati kina daddy

*/ligo

*/bihis

*/suklay ng buhok

Pagbukas ko ng pinto nagmamadali nako sa di ko inaasahan nasanggi ko ang mamahaling vase na galing pa sa China antique ito paktay ako neto habang pinupulot ko ang mga bubog dahil sa pagkataranta ko nagkasugat ako at sumulpot na naman ang mga kuya ko at ang sasama ng tingin sakin ....ito na naman po tayo ...self ihanda mona sarili at napabuntong hininga na lang ako kabisado ko na lahat ang gagawin nila hinihintay ko lang

"Bakit mo binasag ang mamahaling vase?!" Galet na sagot ni kuya khyro

"Diko po sinasadya nagmamadali po ako dahil nalate po ako ng gising" nakayukong sabi ko

*pakkkkkkkkk* sampal ni kuya cyro

"Nang dahil dyan paparusahan ka namin"malamig na sabi ni kuya calyx na may kasamang ngisi pa ...kaya kinabahan naman ako

"Matutulog ka ng isang linggo sa bodega at di ka kakain ng isang linggo!!" Saad ni kuya cyro napatingin nman ako kay kuya brandon umiwas lang ng tingin sakin sya kasi ang pinakamabait sa kanila kaya alam kung gusto niya akong tulungan di lang niya magawa dahil naniniwala din sya na ako ang pumatay sa kakambal ko ......bigla akong hinalbot ni kuya calyx at kinaladkad ako papunta sa bodega napadaing ako sa sakit ka nanggigil sya haysst ganto ba lagi ang buhay ko........kunti na lang self intindihin mo sila tiisin mo muna haysttt

At bodega

   Umiiyak lang ako ng umiiyak dahil sa nangyari kanina parang lalo ako nanghihina sa ginagawa nila saakin sana hindi pa huli ang lahat pag sumuko na ako sa kanila dahil ipapangako ko na kung magpapasya nako hinding hindi nako babalik sa kanila kaya sana di sila mahuli kasi kunti na lang susukuan ko na sila dahil sa mga ginagawa nila saakin bumibigat na ang akong talukap ng mata napagod nako sa kakaiyak kaya itutulog kona ito

*everything when black*

Fastforward

      Nagising ako sa sikat ng araw at pagkulo ng tyan ko kaya napabuntong hininga nalang ako at tiningnan ang aking katawan haysst puro pasa nako ehh

Tok* tok*tok*

    "Anak kunin mo ito para may laman ang sikmura mo" saad ni yaya melda sya ang tumanggap sakin at parang anak niya akong maituring kaya masaya ako kahit diko sya tunay na ina nararamdaman ko rin ang pagmamahal ng isang ina

"Salamat po nanay melda" masayang sabi ko

"Ikang bata ka pano ka nakakangiti ng ganitong sitwasyon hanga ako sayo nak!" Proud niyang sabi ngumiti na lang ako sa kanya habang nagpaalam na sya na aalis daw baka makita daw sya nila kuya.....agad ko nman sinunggaban ang pagkain kasi sobrang gutom na ko haysstttt hanggang kelan kaya akong ganito ang sakit na kasi hindi nila ako tinuturing pamilya hindi ko namalayan umiiyak na pala ako dahil nakita ko sa pagkain ko may butil na tubig hystt self fight dont give upp oks kaya mo yan ako si LIRA YUMIKERO MONTEROBLO ang pinakamasiyahin hehehehe kaya mo yan!!!

6days later

       Binuksan na ni yaya melda ang bidega kasi pede na daw ako lumabas kaya dumiretso nako sa kwarto namin para maayos ko ang sarili ko at kumain kasi gutom na ko ehh tatlong araw akong di kumakain kaya medyo nang hihina na ako ...........

Yan tapos nako kaya maglilinis nako ito naman ang laging buhay ko sa bahay na ito bilang isang katulong walang tumatanggap sakin bilang kaibigan kasi akala nila ako talaga ang pumatay sa kakambal ko maliban kay weldred kaya thankful ako dahil kahit kukunti lang ang tumatanggap sakin masaya nako doon hihihi

Authors note

    Please support my story thank you ...lab you all muwahhhh