Dipsiz kuyusuz bir okyanusun içinden çırpınıp duruyoruz...
Boşa herşey boşa... Boş boşuna yoruluyoruz.
Bir kıyıya ulaşmayı yada birinin bizi kurtarmasını bekliyoruz.
Ama nafile... Işte hayatta böyle, yaşamak için çırpınıyoruz... Birisini bekliyoruz ,elini uzatıp bırakmayan birinisini arıyoruz...
Sonsuza dek bizi bırakmayan birisini arıyoruz ama sonra öğreniyoruzki hepsi yalandan ibaret... Hepsi hayalden ibaret...
Hayal dünyasında yaşıyoruz... İşte herşey 'hayal' adı üstünde...
Hayal... Hayal kuruyoruz ve orada herşey yolunda ama sonra hayalimizde bittiğinde gerçek dünya ya dönüyoruz...
Herşey yeniden eskisi gibi oluyor...Eski yaşantımıza geri dönüyoruz...
Umut ediyoruz...Yaşamak için umut ediyoruz yada hayatımız değişmesi için umut ediyoruz...
Her ne kadar umutlarımız tükensede gine umut ediyoruz...
İşte sadece umut ediyoruz. Ama değişen birşey yok ve değişen birşey olmuyor... Eski yaşantımıza devam ediyoruz... Kısacası hayat devam ediyor...
Her zamanki gibi... Herşey olduğu yerden devam ediyor... Ya bazen ' keşke' ler ... Yada bazen ise 'iyi ki' ler..
Genellikle o iki kelimeyi söyleriz... Bazen ise sadece gülüp geçeriz yaşantımıza... Yada 'eyvallah' der çekip gideriz...
Arkamıza bakmayız çünkü herşey eskide kalır ve eskisi gibi olamayacağını anlarız...
Artık öğreniriz umursmamayi... Yada onlar bize öğretir...
Ya onlar bizim umurumuzda olur... Yada biz onların umurlarında oluruz...
Kimseyi dinlemeyiz... Söz geciremezler bize... Bizde kural yoktur... Kural olsa bile ona kural denmez... Çünkü saçma bir uyarıdır bizim için...
