Bir Şizofrenin Hayat Hikayesi

"Sus"

Bir merhaba yetiyor tüm hoşçakalları unutturmaya.Küçük bir merhaba siliyor her şeyi.Bir merhabayla koskoca bir hayat sokuyorsun yaşantına.Başka anılar,başka öfkeler belki başka mutluluklar ve başkaları.O yüzden iyi seçmelisin merhaba diyeceğin insanları.Alamayacağın sorumluluklara merhaba demeyeceksin.Kırılıyorsun yoksa yavaş yavaş.Parça parça dökülüyorsun.Sen toparlanmaya çalıştıkça sadece batıyorsun.Ayaktayım diyorsun,tamam artık oldu diyorsun,sen sabah olduğunda sadece eve dönüyorsun.Çünkü hiç şikayet etmeyecek kadar mükemmel bir talih asla bulamazsın.

  Her kalbin rahatlamak huzur bulmak için çekildiği bir köşesi vardır.An gelir uzak olmak istersin.Çok sevdiğin üçlü koltuğa,kaldırımlara.Patates kızartmasına mesela veya kar kürelerine.Hoşuma gidiyor dediğin her şeye.Çünkü bazen düşünceler büyük bir baş dönmesi gibi arkanda belirirler.Kafanın içinde konuştuklarını duyarsın.Ama siyah daha önce hiç olmadığı kadar.Miden bulanır,kasılırsın.İçinde bir şeylerin yükseldiğini hissedersin.Sıcak..Sanki uzun zaman önce seni bırakmış birinin çıkıp gelmesi gibi.Tanıdık ama alışık olmadığın.

  Hiç yaşamamış bir şeye baksaydın şu anda hiç dokunmamış ya da hiç güneş görmemiş birine ne hissederdin ? Elinde cennetin haritasını tutan birine güvenebilir miydin ? Küllerine batan bir anka gibi yaşlı ve hüzünlü.Bir günü diğerinden ayıramayan.Loş bir odada yüzüne vuran karanlık gibi.Vaktinden önce,zamansız,soğuk..Elinde boş bir bardak tutuyordu ve o an her şey ikiydi sanki,ben bile.. yabancı gelirsin bana artık.