WHEN YOU'RE GONE

This is my first story here in wattpad I hope that you will like and support my stories. God bless po.
Pasensiya na rin sa mga grammatical errors and mispelled words.
Still improving through writing.
Thankyou.
#PlagiarismIsACrime
----------------

Prologue:

"Walang permanente sa mundo lahat nagbabago, kahit na ang pag mamahal ng isang tao. Pero nakasalalay parin sa saiyo kung ano ang mas pipiliin mo, ang manatili hanggang dulo o bibitaw nalang sa pangako. Ano nga ba ang panghahawakan mo para manatili kung ang dahilan mo ay tuluyan nang naglaho?
Aasa pa kaya si Haideh? O tuluyan nalang na kalimutan ang taong minahal at pinili niya.

(Haideh Pov.)

"Soryy Haideh pero mas mahal ko talaga siya. I'm really sorry."sabi ni Jam habang tinanggal ang kamay kung nakahawak sa braso niya.
--------------------

"Huhuhhu"(SOB---)
"Napanaginipan ko na naman siya, Hikkss---- Hikkks---(sob)...
"Haideh anak papasok ako h?"mahinahong paalam ni mama na nasa labas ng pintuan ng kwarto ko.

Agad naman akong umikot ng higa sa kama ko habang pinipigilan ang pag hikbi, dahil ayaw kung nakikita ni Mommy na umiiyak.

"Anak, bumangon kana jan--- naghihintay na yung mga kaibigan mo sa sala. Lumabas ka naman wag laging naka mukmuk lang dito sa kwarto mo."sabi ni Mommy habang hinahaplos ang balikat ko.

"Ma--- pauwiin niyo nalang po muna sila. Wala pa po akong ganang lumabas at makipag usap ngayon."mahinang tugon ko kay Mommy.

"Anak paano mo siya makakalimutan kung lagi ka na lang magkukulong dito sa kwarto mo?
Alam ko anak na sobrang nasaktan ka at lagi kang umiiyak dito sa kwarto mo. Kahit hindi mo sabihin nararamdaman ko dahil ina mo ako."sabi ni Mommy kaya naman marahang humarap ako sa kaniya.

"Kung gusto mong umiyak, sige umiyak ka lang pero Haideh siguro sapat na yung mga naiyak mo para sa kaniya. Isang buwan na ang nakalipas, At oras na para kalimutan mo siya, kaya sana tulungan mo rin ang sarili mo para tuluyang makalimot----

"Simulan mo sa pagpapatawad at pagtanggap Anak--- na wala na talaga siya."dagdag pa ni Mommy habang hinahaplos ang buhok ko.
Hindi ko naman mapigilang tumulo ang mga luha ko ulit.(Sob---sob).

"Mommy, ang hirap po."Humihikbing tugon ko sa kaniya at niyakap siya ng mahigpit.

"Ssshhhh, it's okey Anak andito kami ng mga kaibigan mo tutulungan ka namin ha?, Basta hayaan mo lang kami na tulungan kang makalimutan siya."sabi niya at marahang pinunasan ang mga luha ko gamit ang thumbs niya bago ako niyakap ulit.
-----------------------------

"Are you ready?"nakangiting tanong ni Arron ng makita akong pababa ng hagdan.
"Finally lumabas na rin siya."nakangiting sabi naman ni Sarah.

"Ano Tita---ate Hannah aalis na kami."nakangiting pagpapaalam naman ni Vincent kay Mommy at Ate Hannah pagkababa ko ng hagdan.

"Mag iingat kayo--- ."sigaw ni Mommy bago kami tuluyang makapasok sa sasakyan ni Arron.

Buong byahe lang akong tahimik habang napakaingay naman ng dalawa sa likod, walang ibang bukam-bibig kundi ang magbangayan. Si Arron naman naka fucos lang sa pagmamaneho niya. Hindi ko alam kung saan kami pupunta at wala naman akong balak na tanungin sila kung saan nila ako dadalhin.
-------------------------------

"Wag siya ang piliin mo--- Jam wag kang sumama sa kaniya, Please,wag mo akong iwan Jam-----

"Jam-----."sambit ko ng bigla akong magising sa yugyog ni Arron sa balikat ko.

"Andito na tayo."Maiksing sabi niya habang pinagbuksan ako ng pinto.
"Napanaginipan ko na naman siya."ang tanging nasambit ko.

Pag labas ko, tumambad naman sakin ang familiar na lugar na'to. Ito yung resort na lagi naming pinupuntahan ng family ko at family ni Arron noong grade school pa lang kami.
"I think were here in Baguio---