Last rule: Don't fall in love..

Last rule: Don't fall in love.. (Chapter 1) Blue Street

CHAPTER ONE

Racheal’s POV

“NOW! SCREAM!!!”

And everybody did. “wooooooh!!”

“HOY. Chea, may tumatawag sayo!” WHAT THE?! Nag-pparty ako dito oh.><

“Turn it off!!” Kainis naman. “WOOAH! YEAH.” and then I started jumping along the crowd; my hands were up in the air, eyes closed as I sang along to every line vigorously.

Yeah. This is me.. Hindi ako katulad nung ibang kabataan dyan ngayon! hindi ako mahilig sa computers, gadgets, pretty things or whatsoever! I hate those things! Especially those “pink” thingys! EW.

I love dark. I love my dark smoky eyes. My black nail polish. And I LOVE underground music..

“YON. Favorite ko to! YEAH..” I closed my eyes then… “Mich, abot mo nga yung beer ko!”

“Chea, pangatlo mo na yan.. tama na.” heto na naman ang KJ kong bestfriend! Ewan ko ba kung bakit ganyan yan minsan. Pfft!

“Dali na! Ano ka ba. KJ mo eh~ Umuwi ka na lang kung gusto mo!” kinuha ko yung beer ko then I puffed my cig and felt every single moment of what I call MY LIFE…

Enzo's POV

“Haaaaaaaay! Nakaka-antok naman dito oh, bakit pa kasi ako sumama.” Nagsimula ng mag-play yung orchestra habang nag-sserve na ng pagkain para sa mga bisita.

Yeah. ORCHESTRA. Sounds boring diba? Pero wala akong magagawa, ganito mag-party yung mga sinasabi nilang “chaebols” eh.. sa madaling salita, mga mayayaman or SOBRANG YAMAN. Hindi naman sa nagmamayabang ako, but yeah.. isa ako dun sa mga yon. :D

As soon as the orchestra finished playing, a huge white screen rolled down from the stage and immediately showed  video presentation.

“WE ARE THE EARTH” says the voice over of a man while showing a montage of Philippines’s wildlife and forestry. Afterwards, shifted to the busy streets of manila.

Ano ba to. Alam ko naman na yan e, ipapakita lang yung achievements ng company namin these past few years. Anniversary nga pala ng company namin ngayon.. and yeah, dahil sa 19 na ko. Kailangan ko na daw umattend ng mga ganito dahil ako daw yung susunod na mamamahala ng kumpanyang to! HELL. Ayoko no! hindi pa ko handa sa ganun kalaking responsibilidad. ><

Nagpalakpakan at nag-standing ovation pa yung mga tao after nung presentation, hangang-hanga naman sila. -__- Then umakyat na yung mom ko sa stage.

“Thank You” sabi ng mom ko. Eto na naman ang napakahabang speech nya!

Haays. Life is unfair.. oh btw, ako nga pala si Enzo Loyola, 19 years old. I am the kind of person that won’t talk unless asked..:/ College student ako sa Melmount University. Kami may ari nung school na yun..^^ ako batas dun e! HAHAHA. pero hindi naman ako mayabang. Good student ako dun, since highschool ako yung valedictorian. But not because parents ko yung may ari nun ah! Sikap at pagod ko yon. ;) Prince ako sa tingin nung iba.. oo na. prince na! perfect na daw e. pero ewan ko ba.. feeling ko may kulang. ><

Racheal’s POV

“I need more beer!” Sigaw ko kay Michelle na hanggang ngayon mukha paring “pre-occupied” I wonder, ano na naman bang tumatakbo sa isip nitong taong to? Hmm..

“Michelle! Let’s go get some beer!” Tumingin lang sya sakin then inirapan ako. INIRAPAN AKO?! Problema non?! Haaaays. Bahala na nga sya..

I started to find my way out of the crowded area. Grabe, nahihilo na ko. Pero gusto ko pang uminom.. adik ba? HAHAHA. It took me 15 minutes just to get out of the mosh pit.