Bir Şarkı Olsaydım

Ahmak

14.12.2020 - 01.06

Bir ben var ellerimde,
Bil ki,
Beni de geçti.
Senden içeri hatıralarım var.
Ziyanı var bak,
Artık her saat,
Ölümle burun buruna kalma şansım artar.
Yerimde olsan,
Eminim ki,
Yaşamak istemek bile bir parça saçma gelir.
Gör,
Bak,
Susma.
Konuşmamak yarayı tuzlar.

İsyanlara gark olan bir nesli temsil eder gönlüm.
Hepsi benden,
Hepsi mana.
Değersizleşen değerlerin dilimde yeri var,
Hem de tonla.
Anla.
Kim bilir kimin düşüydüm,
Uyandırdım.
Kendi sonumu çizdim.
Adem ahmak,
Sanma.
Sandığın şey olmaz,
Asla.

Zor yaşamak.

Günleri sayıp,
Her şeye inat.
Halim harap.
Zalim olan,
Tam da bu hayat.
Kor bi alevi tutar iki elim,
Hak mı bu bana?
Ölüme çalar gözlerim,
Hayat ellere inat.

Kadere eğdiğin boyun kadarsın insanoğlu.
Zafer değil,
Yenilgiydi doğumun.
Çelimsiz bir adaletle kuşandın.
Ve her şey ellerinde yitip soldu.
Oysa,
Hayallerinden güzel bir sonuç çıkaracak kadar,
Yalın ve toktun.
Aklına kimler siyahı soktu?
Sayenizde aklımızdan olduk.

Daha da merhamet dilenmek istemem.
Çürüyen benliklere karşı savaş verdim,
Azap çektim.
İsteğim değildi,
Lakin,
Hayat seçti beni.
Ve ben de karar verdim:
Kökünü kazıyacaktım onca kötülüğün.
Ve kalpleriniz leşti.
Her bir kalbe karşı hücum ettim,
Boşuna dövüşmekti hep benimki.

Pes etmek istemezdim.
Ama sonuçlar hep riyaya gitti.
Çözüm yoktu,
Vakit geçti.
Ne gündüzüm,
Ne akşamı,
Ne gecem kaldı.
Zaten,
Hep bir alacalıydı resmim.
Hevessiz bir hayat,
Zevksiz.
Nedene gerek duymadan da sevebilirdin insanı.
Ve ben de insanım ya,
Neyse...