Bir Şarkı Olsaydım

Gri

06.01.2021 - 11.03

Bugün,
Mavinin tonu yok,
Benim yüzümden.
Bugün,
Ne yanda bakarsan bak,
Rüzgarım gri.
Usulca gezdim,
Yitik saçlarında,
Şehrin.
Usandım,
İnsan olan yanımdan,
Yenildim.

Ne kalıp bir durakta,
Ne çıkıp maveradan,
Ne günüm açtı,
Karanlık gitmiyor,
Hiç,
Başımdan.
Sen de duruldun ya,
Bu aralar biraz buruğum.
Hep,
Öyle söylesem de,
Pek iyi değil durumum.

Elbet ulaşır,
Bu iki yakam,
Bir gün.
Tamam da,
O gün 'ben' kalır mı,
Bu etten bedenden arda?
Neyine lazım olayım,
Bu dünyanın?
Olsam da olur burada,
Eminim ben,
Olmasam da.
Sorsan da olur,
Beni,
Bugün.
Bir daha sormasan da.
Kulaklarımda çınlamaz,
Sesin.
Seni duysam da.
Bugün geriye bakmam,
İnan.
Boynumu kırsan da.
Uysam da olur şeytana,
Artık,
Hiç uymasam da.

Ah,
Şu ellerim,
Tırmanıyor sandı gökleri.
Oysa,
Diplere doğru kazdık,
Ses etmedi.
Kendime mahcubum,
Bir tek kendime yetmedim.
Bitmedi mücadelem,
Bilmedim,
Pes etmeyi.

Nasıl olur da,
Gerekliliktir ki bırakmak?
Dedim ki:
Derde sarıldım,
Bir daha bırakmam.
Bilirim ki,
Pişmanlık,
En büyük yokluk,
Bana.

O yüzden,
Sonunu görmek istedim,
Sardım başa.

Düşünmeden yaşamak gerek,
Belli ki.
Elime ne geçti?
Aklımı tükettim.
Öylece gitti.
Söyleme bittim.
Hayasız öfke,
Ve bitkin bir ruhla,
Dolaştım.
Çölün de,
Yolların da,
En sonu bitti.

Korkarım ki,
Küçüldükçe küçüldü,
Dünya.
Ne bir diken üstünde yaşam,
Ne de bir macera.
Kabullendim her şeyi,
Sinemde.
Tamam da,
Her şeyin ne olduğunda,
Var bir muamma.

Benim de canım var,
Dedikçe,
Eksilir ya candan.
Sımsıkı tutundukça,
Düşersin ya rüyalarda.
Denize mavi desen de,
Şeffaftır ya aslında.
Yarını beklemek de,
Benim için,
Bu kadar saçma.

Aklımda ne kalmak var,
Hem de,
Bir yere gidip kaçmak.
Artık,
İçimi bu dünyada açmam.
Kendimle baş başayım,
Yoksa yorulurum.
Sahibiyim zamanın.
Elbet,
Onda boğulurum.