It Was Only Just A Dream [Seventeen Seungkwan's FF]

Chapter 2

Eris' POV:
Nasa dining room ako, pinatimpla ko sila ng coffee dahil inuutusan ako ni Dad. Yung natapos ko na, dinala ko ito office room ni Dad at mga kasama niya. "Here's coffee." Inilapag ko ito sa desk nila. Nagulat si Tito Rey (who also a college friend ni Papa) na makita ako, "Akala ko ba may pasok ka ngayon." Hindi ako agad sumagot pero sumagot si Dad sa tanong ni Tito Rey; "Kailangan niya magpahinga. Pina - absent ko siya ngayon, dahil may lagnat siya kagabi."

Wait... may lagnat ako. I touch my forehead tapos nagulat lang ako. Sobra init. Oo nga pala, nagpa - ulan ako kagabi. Bat' hindi ko naalala? "Why don't you guys, take a rest?" Na tumayo na sila at pupunta sa dining room na may dala nila coffee yung hinahanda ko.

"What do you think, darling?" Tinuro ni Dad yung ginawa nila na book cover. "Plagiarism. Ginaya mo lang sa KDrama yung W: Two Worlds. Dad, iba na lang." Nag - pout lang si Dad sa harap ko. "What? Ayaw mo yung ginagawa namin? At tsaka, pinaghirapan namin yun."

"Daddy, pagkamalan ng ibang tao...-" He cut it off. "I know, I know but you need to see those characters." Tinuro niya sa another computer screen. "Dad, what the...? Bakit mo ba ginagamit yung pangalan nila?" Like hello? I been a fan of KPOP since 7 years tapos gagamitin niya yung pangalan nila. "Seryoso ka, Dad? Seventeen, EX.....-"

"Huwag ka magagalit sa akin. May nag - suggest sa amin na pwede ang Seventeen sa story."

"Then, who?"

"Kaibigan mo. At tsaka, it's supposed to be...-"

"No need to say that. Kailangan kausapin sila. Nasa school ba sila?" I tried to call them pero sinabi ni Dad bigla; "Dumiretso sila sa bahay ni Emman. Bakit Hyewon? Nag - break ba kayo?"

"Dad, 16 na po ako. You don't need to worry. I can handle this." Kakainis naman nito. Hindi pa sila sumasagot sa tawag ko. Kailangan ko umalis. "Dad, I have to go."

"May lagnat ka. Hindi mo kailangan lumabas. Uuwi na sila dito."

"Dad, alam ko only child tapos wala ako kapatid eh. Syempre, pupuntahin ko sila kahit 2 kaibigan ko yun tinuturing ko sila kapatid ko. I promise, babalik ako." Bago ako aalis sa bahay, may tumunog na message ringtone galing sa phone. Pag scroll ko may nabasa ako text galing kay Paula.

To: Erica
"Meet us at 7/11 Convenience Store."

From: Paula

Nagpaalam ako kay Dad na magkikita kami sa 7/11. Pag - abot ko doon sa loob ng store, nagulat lang ako na nagkaroon ng sugat si Paula sa elbow at pati si Dona..... magulo na ang buhok. Don't tell me.

At 7/11:

"Ano ang nangyari sa inyo?"

Paula: "Sabihin lang natin, gusto niya makita si Emman na yan."

Dona: "Kaso hindi kami pinapasukan sa loob kasi nandoon si Claire. Ugh! *annoyed* Ayun, nag - away kami sa labas ng bahay ni Emman. Now, nasira tuloy ang buhok ko."

"Guys naman, akala ko ba nasa school kayo. Paano na yan yung project ninyo sa Math?"

Paula: "Don't worry. Natapos namin yun kagabi. Kung hindi sana tayo pumunta kami ni Dona sa bahay ni Emman."

Dona: "Bakit nanaman ako? Hahayaan lang natin yun. Sinaktan niya yung bestfriend natin. Mas mabuti pa, i - exposed lang natin si Emman sa school natin. Diba, makikita mo si Emman na good student at siya pati ang president of the photography club."

Paula: "What a good idea? Why don't we make our own club?"

"Ano ba? Pagagalitan tayo ng mga teachers natin na gagawin natin yun na masama." Still, hindi sila nagkikinig sa sinabi ko.

Dona: "May kilala ako na mga ibang tao na hindi nagustuhan yung personality ni Emman. Ano ang ipapangalan sa club natin?"

Paula: "Anti-Emman."

What the...? Ewan ko ba sa mga kaibigan ko. Iiwanan ko na lang sila sa 7/11. Na bumalik na ako sa bahay, walang tao sa sala, dining room, bedroom, sa another dorm nila at pati office work ni Dad. Sa bagay, wala ako gagawin sa kwarto ko. I need to see something sa computer ni Dad. Akala ko talaga ordinary book lang talaga gaya ng Twilight. Hindi ko ini - expect na comics ang gagawin nila. There's no introduction kundi naka - ready na mga characters. Habang ako nag - scroll sa phone ko, there's a large bright na ilaw nasa screen ng computer.

Teka, ano ang nangyari dito? Hindi man pwede sira ang computer. B
May lumabas na mahaba kamay. Wait. There's no way na si Sadako lalabas sa computer mismo. Pero mali ako, hinila ako sa loob ng computer.

Idol School:
What the...? Ang dilim naman dito. Okay Erica, just think about it. I don't think kung paano ako nakaabot dito? What should I do? It's very simple. Sumigaw ako. "HELLLLLOOOO! MAY TAO PA BA DITO? Can you turn on the light and it's so dark in here? How would I supposed to see?" Sobra tahimik. I think wala tao kasi lumalabas dito.

Suddenly, someone turning on the light posts. I would say, it's so beautiful and I realize that, is that a....? Hindi ko tinuloy yung sagot ko na may narinig tumakbo mabilis. "RUN."
Patuloy pa rin siya tumatakbo palayo. Teka, ano ba meron dito? Nagulat ako may nakita ako na baril sa likod ng building

I can't see him clearly kasi nakasuot siya ng black hoodie. Bigla may humatak sa kamay ko. "Stop looking at him." Na makita ko si Mingyu at Seungkwan, na magsasalita sana ako at tinago niya ako sa area kung wala makakita sa amin. Ano ba meron? Bat' may hawak yung lalaki ng baril?

Seungkwan: "YAH! STOP LOOKING AT HIM. ARE YOU DEAF OR SOMETHING."

"Oo, narinig ko yung sinasabi mo. Tsaka, bat' may hawak siya ng baril?"

Seungkwan: "Obvious ba, kaya huwag ka magtatanong kung bakit."

"Ano ba problema mo? Bakit ganyan ka makasalita sa akin? Nagtatanong lang ako. WAEEEEEE?"

Ang sama niya talaga. Nag - crossed arms lang ako.

Mingyu: "Seungkwan, hala ka. Inaaway mo siya?"

Seungkwan: "YAH Hyung, away agad. Kasalanan niya kung bakit siya nag - display doon. Halos babarilin tayo."

Mingyu: "Kahit na, at least na save natin siya."

Seungkwan: *rolled eyes*

Mingyu: "Why don't you say sorry to her?"

Seungkwan: "Fine. Here, take this handkerchief." Tinitingnan ko lang si Seungkwan.

Seungkwan: "What? Aren't you going take this?"

"Thanks." Na humarap si Mingyu sa akin, "Oh! By the way, let me introdu-..."

"Mingyu and Seungkwan. I'm also a Carat. You don't need to say your name."

Mingyu: "HALA! Are you all right? Seungkwan, I never thought... Damn... umalis siya. Anyway, papasok muna tayo baka makita tayo."