💜19💜

10.2K 1K 34
                                    

#Zawgyi

*Hyungကိုမိဘမဲ့ေက်ာင္းပို႔ခံရကတည္းက
အသက္မရွိတဲ့ေႂကြရုပ္ေလးလိုပဲ..
မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ေခ်ာေမာလွေနေပမယ့္..
ထိုမ်က္ႏွာကပဲHyungလန္းဆန္းတက္ႂကြမႈ
မရွိတာကိုေဖာ္ျပေနတယ္..
အျမဲမႈိင္မွိုင္ေတြေတြရယ္..ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူသည္
Hyungလည္းအထက္တန္းေရာက္မွ
Hyungသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆံုမွလန္းဆန္းလာသည္*

*Hyungအရြယ္ေရာက္လာေတာ့မိဘမဲ့ေက်ာင္း
ကထြက္လာၿပီးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူေနထိုင္သည္
Hyungေနတဲ့ေနရာကတစ္ကယ္က်ဥ္းတယ္..
အလြန္ဆံုးေျပာရရင္စုတ္ျပတ္တယ္..
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ျမင္ကိုယ္သိ..Hyungကိုသြားေခၚ
တုန္းကတစ္ခါေရာက္ဖူးတယ္ေလ..*

*ကၽြန္ေတာ္Hyungျဖစ္စဥ္ေတြျမင္ေတြ႕ေနရတာ
တစ္ကယ္နာက်င္ရသည္...ႏွလံုးသားကိုဓားနဲ႔မႊန္း
သလိုနာက်င္ေနရၿပီးအျပင္မွာလည္း
မ်က္ရည္က်ေနမိသည္..
Hyungကကၽြန္ေတာ္ကိုေဆးမခတ္ခဲ့ဘူး..
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီ..
ကၽြန္ေတာ္Hyungအေပၚႏွိပ္ဆက္ခဲ့တာေတြ
လည္းျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီ..
Hyung..ကၽြန္ေတာ္တစ္ကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္*

*Hyungကကၽြန္ေတာ္အေပၚမနာက်ည္းခဲ့...
ကၽြန္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္တုန္းကလည္း
ညလံုးေပါက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္..
ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ရပါလား..Hyung..
ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
ေနာက္က်ေနေပမယ့္ေပါ့..*

ေနာက္ဆံုးလို႔ခံစားေနရတဲ့...
ခရမ္းေရာင္အလင္းတန္းေရာက္လာသည္..
Jkကားရွိရာသို႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ
Jkအသက္မဲ့စြာကားထဲဝင္ထိုင္ေနရင္း..

"Hyungပါးကိုနာက်င္စြာရုိက္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္လက္ေတြ.."

Jkကားစီယာတိုင္ကိုလက္သီးျဖင့္အႀကိမ္ႀကိမ္ထိုးေနမိသည္

*Hyungကိုကန္ခဲ့တာ...ငါ..ငါ...
Hyung..Hyung..နဖူး..*

ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိေတာ့ကားစက္ႏွိုးကာ
အရွိန္သေရာတင္ေမာင္းေလေသာJk

လက္ကနာက်င္ေနတဲ့ဒဏ္ကိုလည္းမမႈ ့ႏိုင္
ေသြးညႇိနံ႔ဆို႔ေနေသာစီယာတိုင္ကို
ကိုင္ေမာင္းကာHyungဆီသို႔

သတိမထားမိခဲ့သည္မွာပ်က္ေနေသာကားက
အေကာင္းအတိုင္းေမာင္းႏွင္ထြက္သြားသည္ကို

𝑅𝑒𝑡𝑢𝑟𝑛 1995 ✔︎𝐶𝑜𝑚𝑝𝑙𝑒𝑡𝑒𝑑✔︎Where stories live. Discover now