Chapter 6
Pagkatapos kong bisitahin ang puntod ni ate ay umuwi na rin ako sa amin baka hinahanap na ako at po pagalitan ako.
A few minutes later..........
Papasok pa lang ako ng village namin para akong binundol ng kaba sa puso parang May hindi magandang mangyayari pero pinagsawalang bahala ko na lamang ang mga iyon.
Nasa tapat na ako ng gate ng bumungad sa akin ang mga nakamaleta kong gamit alam kong akin yun.Pero hindi ko muna yun pinansin.dire-diretso ako sa pagpasok pero agad ring napahinto ngakita ko silang masayang nag uusap habang ako ay miserable piling ko ako yung pinakamalas na tao sa mundo. tumulo ang mga taksil kong luha habang pinagmamasdan ko sila
Tumingin ako para agawin ang atensyon nila na agad ring napansin napahinto sila sa pagtatawanan.isang malamig na tingin ang sumalubong sa akin ibang iba kanina habang tumatawa sila napuyuko na lamang ako sa inasta nila.
"Buti umuwi ka na akala namin hindi na"sarkastikong saad ni kuya.
"Pasensya na po.malumanay kong saad.
"Bakit nang pala po nasa labas ang gamit ko?"lakas loob kong tanong kahit sobra akong kinabahan.
"As simple as that, pinapaalis ka na namin tutal wala ka namang silbi."malamig na saad sa akin ni mommy,na ikinaangat ko ng tingin.
"Pero mom dito ako nakatira" sabi ko
"Umalis ka na hindi ka na namin kailangan hindi ka na parte ng pamilyang ito.malamig na saad ni kuya
"Pero wala na po akong mapuntahan, please po wag namang ganito,anak nyo din ako kapatid mo rin ako, please po wag namang ganito."hikbi kong saad sa kanila.pero isang masamang tingin ang ibinaling nila sa akin.
"Lumayas ka sa pamamahay na to we don't need you,your a disgrace in this family ng dahil sayo nagpull out ang ibang investor natin ng dahil sayo.. nalaman nilang May anak kaming kriminal.lumayas ka dito hindi ka namin kailangan."galit na bulyaw sa akin ni daddy.Ng dahil lang don palayasin nila how poor am i.
"Mommy, daddy kuya,pamilya ko kayo bakit mas mahalaga pa sainyo ang business na yan kaysa sa akin, please po kahit hindi niyo na ako ituring na pamilya kahit katulong na lng wag niyo lng ako paalis kailangan ko kayo wala na akong ibang mapupuntahan."hikbi kong saad sa kanila.
Pakkkkkk
Umalingawngaw ang sampal sa akin ni daddy napabaling ang mukha ko sa lakas ng impact na yun piling ko namanhid ang mukha ko,dapat sanay na ako ganito naman lagi ang ginawa nila.
"Lumayas ka sa bahay na to ngayon din."madiing saad ni kuya
Lumuhod ako sa harapan nila habang umiiyak hindi ko pinapansin ang nanghihina kong katawan ang iniisip ko lng sa ngayon ay saan ako pupulutin kapag umalis ako sa bahay na kahit isa walang tumatanggap sa akin.
"please mom,dad,kuya nagmamakaawa ako wag namang ganito,alam kong galit lang kayo sa akin at may natitirang pagmamahal pa naman Jan sa puso niyo pero galit lng ang pinapairal niyo.please po kailangan ko kayo."humahagulgol kong saad pero hindi sila natinag.They drag me out of our house.
"Please po nasasaktan na ako wag niyo akong paalisin."basag kong saad sa pagitan ng iyak ko.
Itinulak nila ako palabas ng gate.
"Lumayas ka na hindi ka na namin kailangan, pinatay mo ang anak namin,you killed her ikinakahiya ka namin."matigas na saad sa akin ni mom.
Lumapit ako kay kuya
"Kuya please."
Pero itinulak niya lng ako.
Napaupo na lamang ako sa malamig na simento
"Umalis ka na hindi ka na parte ng pamilyang itinuturing mo,mula ng patayin mo ang anak namin hindi ka na kabilang.You killed her."
"I didn't killed her."anas ko habang nakayuko
"No you killed her pinatay mo siya pinatay mo siya mamamatay tao,kaya pwede ba umalis ka na."bulyaw sa akin ni kuya sabay sipa.
Kahit Masakit tiniis ko kasi sila na lang yung aasahan.
"Sana mamamatay Kana "dagdag pa nila, napangiti nalama ako ng mapait ganon ba talaga siya they wish I could die.
"Hindi niyo ba ako mapapatawad.?"I ask
"Kapag namatay na ba ako mapapatawad niyo na ba ako.?I added
"Kapag namatay ka mapapatawad ka na namin."saad ni mommy
"Ganon ba talaga ang gusto nyo?"umiiyak kong saad
Lumapit ako kay mommy at yumakap pero itinaboy niya lamang.Nilapitan ako ni kuya at sinuntok sa tyan.Napaubo ako ng dugo sa lakas ng impact.
"Don't touch my mom!"bulyaw sa akin ni kuya hindi pa sila nakuntento to at sinipa pa ako ni daddy sa sikmura para mapahiga ako.Nanghihina ko silang tiningnan at ngumiti ng malapad
Tumayo ako kahit ano mang oras ay bibigay na ang katawan ko.
"Buong buhay ko tiniis ko ang pagtrato niyo sa akin ng ganito kasi mahal ko kayo kasi pamilya ko kayo kasi akala ko pag ginawa niyo yun mapapatawad niyo na ako pero nag Kamali ako.umasa akong balang araw mapapatawad niyo ako pero hindi eh.Lahat kayo ayaw sa akin tinapakan niyo ang dignidad ko bilang tao, hinusgahan niyo ako kahit mali naman ang paratang niyo lahat tiis ko.kasi balang araw matatanggap niyo rin ako pero maling mali ako.kayong pamilya ko inunawa ko kayo pinagsilbihan kayo kahit alam kong hindi ko na kaya pero nanatili ako sa puder niyo lahat ng pananakit nyo tinanggap ko kasi mahal na mahal ko kayo pero hindi pa pala yun sapat sa inyo you wish I could die ganon ba kayo sa akin kaya niyong sikmurain namawala ako kaysa patawarin niyo ako minsan iniisip ko pamilya ko ba kayo?kung oo bakit ganito? bakit ganito ang trato niyo sa akin?Ni minsan hindi ko nararamdaman ang pagmamahal niyo mula pagkabata ko.Ni minsan ba kinamusta niyo ako kung okay lang ba ako?diba hindi?kasi puro kayo si kuya si ate ang business niyo lng ang pinapansin niyo,ni minsan ba nagalit ako sa inyo.?diba hindi?kasi mahal ko kayo kahit hindi niyo ako mahal lahat ng sakit tiniis ko pero wala pa rin at ito pinapaalis niyo na ako how poor am I pag umalis ako dito saan ako pupulutin diba wala kasi ayaw nila sa akin ayaw niyo sa akin.You wish I could die sige diba yan ang gusto niyo ang nawala ako para mapatawad niyo na ako sino ba ako para hindi kayo pagbigyan tutal pagod na rin ako pagod na pagod na rin akong mamalimos ng atensyon at pagmamahal niyong lahat.Sana noong nasa tyan mo palang ako mommy pinatay mo na ako para hindi ko na maranasan ang husgahan nakakapagod na po nakakasawa na rin umasa na balang araw matanggap niyo rin ako.
Ang sama sama nyo.Sige aalis ako tutal hindi nyo naman ako kailangan.soon matutupad rin. Ang hiling niyo."mahabang kong saad habang nakatingin sa kanila ng mapait kung anong emosyon akong nakita sa mata nila pero agad ring nawala.
'soon mawawala rin ako'bago ako tumakbo paalis I 'mouthed I love you and thank you' sa kanila tumakbo ako hanggang kaya ko kahit nanghina na ang katawan ko sa ginawa nila at sa sakit pero tiniis ko makalayo lng sa kanila para akong baliw na umiiyak hindi alam ang pupuntahan.nanlalabo na rin ang paningin ko dahil sa luhang patuloy na lumalandas bago pa man ako makahakbang ay nawalan na ako ng malay ako pumikit ang talukap ng mata ko ay rinig ko ang sigawan ng tao.Napangiti na lamang ako ng mapait.
'may nahimatay'
'ay jusko tulungan nyo'
Sigawan nila bago ako tuluyang pumikit
