Söylesene, hiç sevmeyecek misin beni? Söyle de bende daha fazla uğraşmayayım. Kurmayayım o hayalleri. Kurmayayım diyorum çünkü artık benim hayallerimin, senin bir başkasıyla gerçeklerin olması canımı sıkıyor. Ne olurdu yani, falanca kafede çay içsek, falanca yerden şehrin boşu boşunalığına içlensek, bir yıldız kaysa, beraber dilek tutsak falan.. O yanındaki gibi güzel gülsem, saçlarımı da onunkiler gibi kestirsem, yine mi olmaz? İstediğin şiiri yazayım sana. Söyle istediğin sözleri bağıra bağıra haykırayım. Beraber söyleyelim o çok sevdiğin şarkıyı. Fazla koyu kaçtı umurunda olmadan ardı ardına sıraladığın kelimeler. Söyle, hangi tonda çekeyim bu acıyı? Hiç sevemeyecek misin beni? Şuan şurada ölsem cesedim bile mi? ''Sevmeyeceğim'' de. Bende vazgeçeyim. Yakmayayım sigaranı, gözlerinde bana bakış, ağzında bana gülüş aramayayım. ''ihtiyacım var sana, falanca yerdeyim'' dediğinde ilk taksiye atlayıp gelmeyeyim yanına. Çünkü bende yoruldum artık. Cebimde desen, beş kuruş para kalmadı zaten. Sevmeyeceğim de ki yalnız bırakayım artık seni. Yalnız bırakayım ki, karşında ben dururken, "çok yalnızım" dıye kolumda ağlamaların kırmasın artık daha fazla beni. Gerçekten yalnız kal o zaman. Beni anla. Anla ki gör nasıl erir bir insan günden güne. Yavaş yavaş olsun düşüşün. Kimseler görmesin. Ben yine sana verdim kalan son sigaramı bak, teşekkür bile etmedin. Gidiyorum birazdan.
Son bir şey, söyle, beni hiç mi sevmeyeceksin?
