Ay Işığı Ve Karanlık
Hikayenin ilk cümlesi, ilk kalp atışı, havayı ciğerlerine ilk dolduruşu, bana göre ise bitişi. Ne zaman başlasam sonu düşünmeden duramıyorum. Belki karamsarlık, belki de yüzüme gerçekleri acımasızca vurmaya alışmışım sadece. Onun gidişinden sadece bir ay sonra ve ben çok üşüyorum. Ay, ışığını yaşadığım şehirden sakın...