“Bazen seni bu kadar sevmek canımı yakıyor” dediğinde afallamıştım. Yanlış bir şey mi yapmıştım yoksa? “Keşke hiç sevmeseydim diyorum. Ama olmuyor. Bencil olmak istiyorum. Seni değil kendimi düşünmek istiyorum ama aslında bunların hiçbirini istemiyorum.” Kollarımı boynuna doladım. Belimle buluşan elleri sanki bırakmak...
Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!
Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)