Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
Kalpler, durgundu. Yürekler, suskundu. Nefesler ve nabızlar kesikti. Ruhlar sızım sızım sızlıyordu. Altısı da biliyordu ki, kaybettikleri değerler ve hisler bir daha geri gelmeyecekti. Altısı da, içinde taşıdıkları ölü çocukluklarla birlikte kaybolup gidecekti. Karanlığa hapsolacak, sonsuza dek izbe sokakların çocuğu...
Bilmiyor annem, her gece yastığın soğuk yüzünde ciğerlerime saplanan ağrıyı. Bilmiyor annem, hâlâ gizli gizli ağladığımı. Bilmiyor annem her resim çizdiğimde hakkında sadece bana benzediğini bildiğim bir adamı aynaya bakarak çizmeye çalıştığımı. Keşke babam yanımda olsaydı değil, keşke babam ölmüş olsaydı. Sima...