YOL- İLK ADIM +18

Öylece durup bakıyordu, gözlerinde acının rengiyle. Hiçbiri görmüyor, anlamıyor muydu; can çekişiyordu ruhu? Neden sesini çıkarmıyordu ki, neden... Neden bu sefer tek bir adımı bile bana değildi? Oysa bu uzun yolda ilk adımı beraber atmıştık, birbirimize atmıştık. Göz bebekleri birer mızrak gibi saplandı acı topraklar...