*Bu adla açılan ilk hikaye olduğundan isim hakkı benimdir.* Çalıntı durumunda gereği yapılacaktır.* - Tanıtım - Günler geçiyor, zaman ilerliyor ama her şey aynı kalıyordu. Ben değişmedikçe onlar da değişmiyordu. Yeniden devam edeceğime dair inancım yoktu. Kendime inancım yoktu. Yitip giden her şey gibi, ben de bitmiş...
Gurur Özdemir, uzun zamandır uzaktan izlediği kıza sırılsıklam aşıktı. Her gün aynı saatte köşesine çekilir, okul kapısından içeri girdiği anın hasretiyle onun gelmesini beklerdi. Yalnızca uzaktan görmek ona yetiyordu. Daha fazla yaklaşmaya cesareti yoktu. Duru Çelik, 19 yaşında ve hukuk öğrencisidir. Ayrıca bölümün...
Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumi...
Bir insan diğerini en çok ne kadar severdi? En çok ne kadar özleyebilirdi...? Aşkın sınırları olur muydu ? Ya da özlemenin... Beklemenin... Ne demişti şair ; ''Yıkıldı seni bekleyen şehir, artık gelsen de bir gelmesen de..'' Gelecek miydi? Tamamen benim olmaya...bende kalmaya...yıkılmadan içimde onu bekleyen şehir?