• Levi × Reader • Elimdeki kılıcı yere saplayıp üzerinde oturduğum adama baktım gözlerimi ayırmadan. Öyle bakıyordu ki sanki yıldızlar aya küsmüş. Ay yalnız, ıssız bir dağın arkasına yaslanmış, ağlıyor... Sanki bir dokunsam o inci gibi tak tak damlayan göz yaşlarına; ay birden parlayacak, tanrı bağışlayacak, o yenid...
Bir kaç saniye... Sadece bir kaç saniye benim bildiğim bütün hayatımı elimden alıp farklı bir hayat vermişti. Neydi bunun anlamı? Herkes aynıydı... kimse değişmemişti. Ama... Aynı zamanda o kadar farklı kişilerdi ki onları tanımıyormuş gibi hissediyordum. Erwin... Mike... Nanaba? Yaşıyorlar... Petra? Oluo, Eld, Gunt...