Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
"Evin küçük mü küçük bahçesinden ağır ve tembel bir biçimde uzaklaşırken de bir şarkı mırıldanıyormuş: 'Yüce Tanrıların ölüm ve şanssızlıkları, gerçeği sizden önce arayacaklar...' "
jaeyong oneshot(?) angst!!! jh: ❝kamaşan bir kimsesizlikle hayata küsüyor avuçlarım.❞ ty: ❝sabahlarım çok yorgun artık, kalınlaşıyor günbatımlarım. hayatımdan yokluğa sızar gibi azalıyor beklentilerim, sevinçlerim, tahammüllerim, korkularım, ümitlerim; azalıyorum. serinleşiyor sesim, bakışlarım koyulaşıyor. ufaldı hey...
Nakamoto Yuta'yı üzen şeyler ve bazı kişiler －list! －tamamlandı ©l0velyuta
