ZAMAN TRENİ

2082 yılında suçluları taşıyan, onları tarihin en kötü zamanlarına terk eden bir trende kaderleri görünmez bir iple bağlanmış iki mahkumun hikayesi. Kapak Tasarım: @sewalmoon

EŞLEŞME +18 | Texting

Eşlem: Dikkat çekecek kadar ufak değilimdir belki Yağız: Anlamadım? Eşlem: Görünüşüme aldanmış olabilirler (: Eşlem: Fotoğraf* Yağız: Hadi lan ordan! Yağız: HADİ Yağız: LAN Yağız: ORDAN Yağız: BU Yağız: SEN Yağız: EŞİM Yağız: Siktir! Yağız: Karım sen misin? • [Yetişkin okurlar içindir.]

GÜL KUYUSU

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgaları...

YANGINDA EN SON KÜLLER ÖLÜR

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."

LEZÂ ÇUKURU

''Ahu Dila Tanin.'' Sesi şehrime düşen yıldırım gibiydi, sesi şehrime düşmekle kalmayıp evimi viran ederdi. Dehşetle kapattığım gözlerim, adım yabancı sesin dudaklarından döküldüğünde aynı dehşeti yaşarcasına tekrar açıldı. ''Lezâ Çukuru... Cehennemin yedinci kapısının önüne gelmekle kalmayıp, alevli ateşe dokunan ell...