Hayallerin peşinden nefessiz kalınsa da ciğerler kesilse de koşmak lazımdı. İşte bu hikaye de kendi hayallerin peşinden koşmaya çalışan bir genç kızın hikayesi. Miray'ın bambaşka bir hayata sahip olduğu, Boran'ın bildiğimiz Boran olduğu farklı bir Miran hikayesi...
Parmaklarımın doğuştan yetenekli olduğunu çok duydum. Yeter ki bir kalem ya da bir boya verin bana. Başka bir şeye ihtiyacım yok. Ama kalbim sevmeye yetecek mi bilmiyorum. Onun müziğini işiten parmaklarım titremeye başlıyor. Korkuyorum.
Gök aynı göktü altında nefeslendikleri... Sofralarına ekmek aynı topraktan gelirdi... Biri kiliseye biri camiye aynı kaldırımları arşınlayıp gider,aynı ilaha dua ederlerdi.. Yıllar geçer her şey değiştirir sanmışlardı Onların cismi yol olmaya yüz tutmuşken,suda akisleri bir araya gelebilecek miydi?
Bir insan bir insanla aynı satırları aynı gözlerle okur da, aynı müzikte aynı ritme uyarak birbirlerinin kollarının içinde dans eder de, kulaklarını dolduran notaları aynı şekilde yorumlar, aynı hayalleri kurar da nasıl aşık olmazdı ki zaten... Vatanım Sensin'in 16. Bölümünden sonrası için kurgulanmıştır.
"Her şey için çok özür diliyorum senden ama pişman da değilim olanlardan çünkü o gece olmasa sensiz günlerimin nasıl olduğunu hiç hatırlayamayabilirdim. Ben bu fikirle, bu ihtimalle yaşayamam Hilal. O yüzden şimdi sana bir soru soracağım. Akabinde de sana elimi uzatacağım. O eli tutarsan sana yemin ediyorum ki bu düny...
Önünde kalın çizgilerle çekilmiş yolun dışına çıkıp gerçek hayata temas etmek insana nasıl bir güç getirir? Bu güçle kalbinizin kendisiyle bile mücadele edebilir misiniz? Hayrankurgu görünümünde aslında herkesin bir yaş döneminde yaşadığı "ben bu hayatla ne yapıyorum" karmaşasına bir bakış ...
Sessizlik derler en büyük ihanetmiş. Ben sessizliği bu sarayda öğrendim Sultanım, tüm benliğime ihanet edilirken, ırkım benden medet umarken ben ise sessizliği öğrendim. Sustum. O ihtişamlı sarayın büyüsü sarmaladı beni, yakutların parıltısı, altınların şıkırtısı doldurdu sessizliğimi. Lakin asla unutmadım nerden geld...
Nereye uçar turnalar, nereye gider gökyüzü... Alıp kanatlarına umutlarını geçmişin? Sen yıkıldın altında göğün, yandın küçük bir pervane gibi. Ah, küçük bir pervane gibi... Bir 70'ler hikâyesi. Bu hikâyede, gençliğin ilk heyecanlarıyla tasasızca yaşayan küçük, şımarık bir kız, esasında zannettiği kadar küçük olmadığın...
"Ne fark eder? Ha boynuma urgan geçmiş, ha parmağıma yüzük... ikisi de hayatımın ellerimden akıp gitmesine sebebiyet veriyor. Bu yolun bir çıkışı yok, teğmen. Her iki hususta da, ben zaten ölüyüm."
Gönlü olmadan evcilleştirdikleri şahinin kafesine bir serçe göndermişler. ~~~~~~ *Bu hikâyedeki kişiler, olaylar, mekânlar hayal ürünüdür.
İlk kitabını yazmaya hazırlanan Leon rahatça çalışabilmek için ünlü bir kütüphaneye gider ve orada Hilal'le karşılaşır. Artık eksik olan parçayı bulmuştur, kitabının baş karakteri, savaşçı Smyrna karşısındadır. Hilal'i kendisine yardım etmek için ikna etmeye çalışırken, kitabındaki kadar büyük bir aşka düşeceğini hesa...
Efe ve Cihan hiç hesaba katmadıkları bir sorunla karşı karşıya kalmıştı. Duygularını reddedip bir kenara atamamışlardı. Bunun için verdikleri savaşın yaraları birbirlerine baktıkları her an iyileşmişti. Efe hayatının anlamı olan mavi gözlerin içindeki ışık için elinden geleni yapacaktı fakat bu yeterli olacak mıydı...
1923 yılında imzalanan Lozan antlaşması yüzünden Selanik'ten göç etmek zorunda kalan Hilal ve Üsteğmenliğe yeni atanan Leon'un şans eseri karşılaşması sonucunda gelişen olaylar ikisini de birbirine bağlar. Basit bir tren yolculuğu sonrasında Leon'a Yunanistan'a dönmesi için son bir şans verilir. Leon bu şansı yanındak...
Bağımsız Hileon sahneleri. Aşk tadında Feelsler... 🌹🌹🌹 Twitter/Instagram: SmyrnaYazari
Ruhunda ki tüm yaralara rağmen sevebilen insanlar cesur insanlardır. Karanlığın içinde kalsalarda, kendilerini aydınlatamadıklarını düşündükleri anda, hayat onlara asıl ışığın kendilerini olduğunu gösterir. Belki acıtarak, belki kanatarak. Belki de mutlu ederek. Birbirlerinden başka kimselerinin olmadığını bilerek se...
