Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
"Otobüs taksi biip biiip." Grubuna eklendiniz. 051**: noluyor? 050**SABAHTAN BERİ 050**:OTOBÜS KAMYON TIRAKTÖR 050**:BİİİP BİİİİİİİP 050**:DEMEKTEN ÖLDÜM. 058**: Ana yazık lan HAJKSWPSŞQĞĞ 051**: HAHAHQJQLAPQĞSĞQĞA 053**: HQJWPWĞQĞA ENAYİ 050**: Tahir bir şey yazsana amk zırt pırt numara değişmenden bıktım ama genede...
Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?
"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?