Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yok...
''Ben senin dışarı yansıttığın hislerini değil, içine hapsettiklerini seviyorum.''
Bana "Bitti" dedi. Üstelik benim gönlüm razı olmadan. Bizden ben vazgeçmedim, senin tarafından vazgeçirilmeye meyillendim. Böyle olmasını ister miydim? İstemezdim ama yapacak bir şey yok. Ben kendime "Mutlu Musun?" diye sordum. Sürekli sordum. Cevap alamadım. Olsun, zamanla... En azından gülmek için bir sebep aradı...
*Her zaman ki klasik kurguları unutun. Bu hayatımızın en güncel, en olağan hikayesi.* * Tek bir zerrene zarar vermesine izin vermicem, ve sen benim biricik meleğim olmayabilirsin ama bir tanecik ilk aşkımsın, sen benim bir tanecik ve hiç bir şeye değişmeyecek aşkımsın.
Henüz dokuz yaşında annesini travmatik bir şekilde kaybeden Arel Aryan'ın hayatı o gün sarsılmıştı. O olaydan sonra annesi herkesten, her şeyden uzaklaşıp bilinmezliğe gitmişti. Adam enkazın altında kalmış, kurtarılmayı bekliyordu. İnsanlarla konuşamıyor, odasına güneş ışığı dahi sokamıyor, yemek yiyemiyordu. Annesi o...
"Bir şey soracağım.." "Sor" "Bu sabah ölüm haberimle uyansan ne yaparsın?" "Tekrar uyurum.." " Vay be.." " Ve bir daha uyanmam"