Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı...
"Ben seni sevmiştim..." diye fısıldadım çaresizce. "Ben seni o tenime dokunduğunda canıma kıyacak kadar sevmiştim... Ben kızıma, kızımızın adını koyacak kadar sevmiştim seni. Kızımı sana emanet edecek kadar çok sevmiştim seni. Oysaki ben kızımı kimseye emanet edemem ki... Ben seni unutmamak için sevdiğin şeyleri yitip...
Ben savaş uçağı pilotu Hüma, bu hikayede yaşanan olaylar tesadüf değil. Tesadüf değildi, yaşadıklarım tesadüf değildi. Çektiğim hiçbir acı, döktüğüm göz yaşı, attığım çığlık, hissettiğim yalnızlık tesadüf değildi. Unuttuğum o iki yıl her ne yaşandıysa bugünüme yansıyordu.. tesadüf değildi ben baş karakterdim, bu senar...
KAFES DÖVÜŞÜ ▪️ YERALTI DÜNYASI ▪️ TEHLİKE ▪️ ENTRİKA ▪️ TAKINTI Onlar yetimhanede tanıştı ve günün birinde ayrılmak zorunda kaldılar. Ayrılırken birbirlerine söz verdiler. Giden gelecekti, kalan bekleyecekti. Yirmi yıl geçti. Giden yana yakıla aradı, kalan sabırla bekledi. Ve bir gün... Birbirlerini buldular. ...
Kaybolan çocukluğunun kelebeği bir kıvılcımı ateşledi. Kanatları yanan kelebek karanlığa karışmış bir adamın göğsünde uyudu yılarca. Bir çift yeşil göz uğruna yakılır mıydı koca dünya? ... "Gitmelisin. " dedi, büyük bir yıkılmışlıkla. "Hayır." diye itiraz ederken, elimi kaldırıp göğsünde ki kanatları yanan kelebek...
Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...