nefret | zeyçağ.

zeyno ve çağrı birbirlerinden nefret ediyorlardı. [tamamlandı]

505 | ZeyÇağ

"Git başımdan Çağrı, seninle uğraşacak gücüm kalmadı artık." "Sen de bıktın yani benden, öyle mi?" dedi kırgınlıkla. O an gelmişti demek ki. Herkes gider yine de o kalır dediği kişi de arkasını dönmüştü ona. "Senden bıktığım falan yok, istesem de yapamam onu." "Neden o zaman, neden sen de gidiyorsun?" aksak adımlarla...

Peki Madem | ZeyÇağ

İmkansızlığına ağladığım geceler vardı. 21 Ekim 22 •Yarı texting

Yarası Saklı | ZeyÇağ

Genç kızın küçük,narin ellerini kendi avuçları arasına aldı. Başparmağıyla bileğindeki izleri okşadı silmek istercesine. Sanki yarası hâlâ tazeymiş gibi, canı acımasın diye usulca dudaklarına götürdü naif bir öpücük bırakarak. "Özür dilerim güzelim" diyebildi sadece. "Sana bu kadar geç kaldığım için özür dilerim."

Seni Bilmek | zeyçağ

Öğrendiğim gerçek Çağrıyla beni bitirmişti. Bittiğimiz noktada ise evsiz kaldığımı hissetmiştim. Artık günün sonunda gideceğim bir evim yok. . Derin yaralardan sızan kanları görünce kalbim sıkıştı. Zeyno'ya bu kadar zarar veren ben miydim?