Dünyanın sonu yaklaşıyordu. İnsanlar, sahibi oldukları sınıfı kabullenmiyor, arzuladıkları yaşam şartları uğruna can almak ya da vermekten zerre pişmanlık duymuyordu. Kıskançlık ya da doyumsuzluk yüzyıllardır süregelen, nefes alan her canlının iliklerine kadar işlemiş ve dünyanın kanunu oluşturan iki önemli duyguydu...
O'na doğru koşmak mı daha zordu yoksa ondan kaçmak mı? Kollarını bana sarmasını mı istiyordum yoksa sonsuza dek peşimi bırakmasını mı? O'na aşıktım. Bana aşık mıydı? Acı içindeydim, acı içindeydi. Biz denen şey aslında neydi? O'na doğru koştum. Ondan kaçtım. Kollarını bana sardı. Peşimi bıraktı. Acı her yerdeydi. Biz...
"Vegas..." Elleri saçlarımı okşarken yaklaştı ve dudaklarını alnıma bastırıp orada bir süre oyalandı. "Seni buldum sanmıştım ama çoktan kaybetmişim."
"Kuantum. İşte o teoriye göre, alternatif evrenler varmış, çoklu dünyalar, farklı yaşamlar. Onlardan birinde seni tekrar bulacağım Pete, sana tekrar aşık olacağım."
"Pete tarafını seç" Girdiğim bu savaşta yine kaybeden olarak çıkmıştım. Yine kaybetmiştim. Hiçbir şeyim kalmayana kadar her şeyimi kaybetmiştim.
Siyahlar içindeki genç adam kapı pervasında durmuş ifadesizce bana bakarken, nefesimin kesildiğini hissettim. Damarlarımdaki adrenalin aniden arttı ve titremeye başlayan ellerimle silahımı sıkıca kavrayıp suratına doğrulttum. "Hey!" Koyu pembe dudakları düz bir çizgi halinde duruyordu. "Kimse sana bir yabancının evine...