Ne yapacağım? üst üste gelen yükler karşısında ne yapacağım? neden kimse ne hissettiğimi sormuyordu? yalnızdım, tek başımaydım, etrafımdaki insanlar sanki sadece resimlerden ibaretlerdi. ben tek başımaydım. ama şimdilerde bana kalkmam için uzatılan eller görüyordum.
Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
