Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım...
Bugün o gün. Augustus'un küllerini dökeceğiz. Benim kül vazomu onun taşıyacağına o kadar eminken, tek aşkımın küllerini dökmek bana düştü. Ciğerlerim ağrıyor. Birkaç külü koklamış olmalıyım. Birkaç küçük Augustus, şu an sinüslerimde olmalı. Canım yanıyor. Sevgilime son bir kez veda etmek üzere vazonun kapağını açıyoru...
Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!