Damarda durmayan kanlar! Patlayıp duran silahlar! Defalarca saplanan bıçaklar! Kusursuz olduğu düşünülen akıl almayan cinayetler! Peki ya gerçekten de kusursuz mu ?...
Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...