Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşk...
Biri babası için, birisi arkadaşı için bu teklifi kabul etti. Onlar birbirlerinin en yakın arkadaşları hatta kankalarıydı. Birbirleriylr ilgili herşeyi biliyorlar. Çok iyi arkadaşlar. Ama hepsi o kadar . Onlar Kankalar. Şimdi ise sadece kendilerinin bildiği bi anlaşmayla evleniyorlar. Onlar yalnızken kankalar ama başk...
"Sana karşı içimde hiçbir şey yok demiştim" dedi adam. Kadın artık yerle birdi. Kalbinin bir cam misali kırıldığını ve herbir parçasının her defasında daha da derine inerek battığını hissediyordu. "Bana bu gözleri unutmam için aptal olmam gerekiyor demiştin. Aptalsın..." İçinde ölürdü bir küçük balık da hisseder miydi...
~ Aşk, masumiyetini kirleten kan lekesini affetmedi. ~ Her yer kapkaranlık olduğunda hesaplamayı beceremediğim bir süre boyunca karanlıkta tutsak kaldım. Zifiri bir karanlığın hapsinde belki günlerce ve hatta belki de haftalarca kaldım. Sağ mıydım yoksa ruhum çoktan ölümün suyunu içmiş miydi, habersizdim, bilmiyordu...
||Tamamlandı|| 24.09.2017 Kitabın adı 'Deniz', 'Arkadaş Lazım'la değiştirildi. Arkadaşlıklarına: Bir tutam sorun eklediler, birbirlerine destek oldular. Bir bardak kadar samimiyet eklediler, dibine kadar eğlendiler. Ve arkadaşlık dostluğa dönüştü. Dostluk ise kardeşliğe doğru emin adımlar attı. Tüm hakları üçlünün...
GİRİŞ "Emin misin kızım.Sende boşanmakta kararlı mısın ?" Hakim neredeyse gözümün içine bakıyordu.O an anladım eğer biraz çekimser davranırsam bizi boşamayacağını.Ama bunu Murat'a yapmaya hakkım yoktu.O'nun bu isteğine nereye kadar direnebilirdim ki?.Yada dirensem elime ne geçecekti. "Eminim Hakim bey bende istiyorum...
Düşen bir yaprak gördüğünde beni hatırla demiştim biliyorsun seni ben sonbaharda sevmiştim.
Romantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına karşın kesin mağlubiyetimi aldığıma kendimi artık tamamen inandırmıştım k...