"İntikam.." dedi kusursuz sesini kulaklarımda yankılanmasını sağlayarak. "İntikam soğuk yenen bir yemektir, intikam yürek ister." Gözleri her yerimde gezindi, gözlerimde fazla oyalandı. Uykusuzluktan kızaran gözlerime mi baktı yoksa duygu beslemekten uzak olan mavi gözlerime mi bilmiyorum. "O yürek sende var mı, Küçü...
"Kaçmayı deneme bile." Altın rengi gözlerinde samimiyet vardı hala ama bakışları normalden de sertti. "Dünyanın öbür ucuna kaçsan bile bulurum seni, Lavinya." Bulurdu, bunu biliyordum. "Ya kaçarsam?" dedim tüm cesaretimi toplayarak. "Ne yaparsın? Öldürür müsün beni?" Gözleri fazla sertleşti, artık samimiyet bile yok...
"Bu üniversitede devam kalmak istiyor musun?" Fısıltı gibi çıkan cümleleri bir bıçak gibi kulağımı kesip geçti, kanadığımı hissettim ama bir o kadar da kanamadığımı algıladım. "Evet." Yutkunmamın eşliğinde gözlerime kara bir bulut indi, ondan korksam da bir o kadar da nefret ediyordum ondan. Bu okulun sistemi, bu kız...
"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?" Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe kokan ter, eninde sonunda yakalanırdı ama sorun şuydu; hangi renge yakal...