SEREMONİ
Herkesin bir sınırı vardır hayatında. Kendini güvenli hissettiği, içine yalnızca sevdiklerini aldığı bir sınır. Benim sınırıma ise abilerim tel örgü örmüş içeriye kimseyi almamak için de gece gündüz nöbet tutuyorlardı. Fakat bir gün çitlerim yıkıldı. Çiçeklerim ezildi. Nisanıma kış geldi. Poyraz her yeri yıktı geçti...