Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış... O benim ruhumdaki bir ölüydü artık.. "Hoşçaka...
Babasının baskılarına,zorla evlendirilmesine dayanamayan 22 yaşında İstanbul.Bu işkenceye son vermek adına,düğün günü üzerinde gelinliğiyle,annesinin intihar ettiği denize gider ve kendisini hırçın dalgaların kollarına bırakır. Orada,tesadüf eseri olan Rüzgar, kızın intihar ettiğini görür ve onu dalgaların koynundan ç...
"Benden nefret ediyorsun. Ama bana ait gibi gözüküyorsun." Keskin, kısık bakışlarının altında gerildiğimi hissettim. Bakışları alev alev yanan bir kömür kadar sıcak ve bir o kadar karanlıktı. Emir Cihandar'a ait olmak. Bir eşya gibi değil, bir esir gibi değil, bir intikam gibi değil. Bir duygu gibi, bir dokunuş gibi...