Kimsesiz bir kız, bir teknoloji dehası ile karşılaştığında, aralarındaki çekim nelere sebep olacak. Karanlık bir hayatın içindeki mutsuz Pars Katipoğlu, kokteylindeki bir garsonun tepsisine kalbini bırakıp kaderlerini bir mendille bağlayacak...
"Ceylan..." dedi ismimi söylemekten ne kadar hoşlandığını göstererek. "Senin evin burası derken bu konağı kastetmedim. Sonradan bulduğun aileni de..." Kaçırdığım gözlerim yeniden sahibini buldu. "Çünkü senin evin benim Ceylan. Senin yıllarca yok sandığın o evin, benim. Yuvan benim." Öyle miydi? Eğer ben, bu masalın sa...
Hızla açılan kapıyla cama yaslı kafamı kaldırdım. İrkilmiştim. Ona doğru dönmedim. Bu evde bu odaya ondan başka kimse bu şekilde giremezdi. Hoş, bir süredir kimse giremiyordu. Yanıma doğru gelip yüzümü ona dönmemi bekledi. Aldığı sesli nefeslerden sabrının sonunda olduğumu anlıyordum. Gülmek istedim. Sabır? Onun bana...
Bu imkansızdı işte ... "" Sözlüyüm ben ."" Dedi Havin . Cesur'un ise Havin'in bu tavrı hoşuna gitmişti. Her ne kadar ondan uzakta yaşamış olsa da Havin'in hayatında bir yeri vardı . "" Yalan söylüyorsun ."" Dedi Cesur . "" Elinde yüzük yok ."" Dedi göz kırparak. Havin'in ise gözyaşları sessizce yüzünü ıslatmaya başlam...
