"Senin bu yaptığın tacize giriyor farkında mısın?" dedim ona doğru bir adım daha atarak "Daha bir şey yapmadım güzelim." dedi sinsice sırıtarak "Bak elimde kalırsın." "Kalayım ne olacak." demesi ile beni omzuna attı. "Bırak beni!" "Sus ya dışarıdaki adamlar yanlış anlayacak." Sırtına vurmaya başladım ama nafile sanki...
Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...