Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
Bu gece huzurlu bir akşam olacağını biliyordum. Neden mi? Çünkü istediğim terfiyi sonunda almıştım! Eve girip kendime güzel bir masa hazırladıktan sonra hepsini silip süpürmüş, mısır patlatıp cipsleri hazırladıktan sonra televizyonun karşısına geçip oturmuştum. Elimi koltuğun sağına atıp kumandayı almaya yeltendiğim...