Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
Yaşamanın bedelini acılarımızla ödemiştik,acıların bedelini ise yıpranmış ve yorgun ruhlarımızla. Her şeye rağmen kaybolan ruhlarımızı aramaya çıkmıştık yorgun bedenlerimiz ile, ama ne ruhun yorgun bedene geri dönesi vardı, nede yorgun bedenin ruhu geri isteyesi. Tek bir şey onları kavuşturabilirdi, sevgi. Sevgi ruhu...