YAZ ÖKÜZÜ
Hikayeyi güncellemeyi unutmayın
Completed
Akşam yemeğimizi de yedikten sonra asansöre bindik.Ama benim asansör korkum vardı.Heralde Ege'nin yanında ben yürüyerek çıksam iyi olacak diyemezdim bu yüzden ben de bindim.Tam kata varacakken asansör durdu.Çok korktum.Kapıda açılmıyordu.Ege resepsiyonu aradı ama kimse açmadı.Ben artık ağlıyordum.Ege beni eğlendirecek...
Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir...