"Hande--" Zehra'nın sözünü kestim. "Hiç yorucu olmuyor mu?" Gözlerimde hayal kırıklığı açıkça görülüyor olmalıydı. Gözleri şaşkınlıkla büyüdü, "Ne yorucu olmuyor mu?" "Kaçmak. Her şeyden kaçıyorsun. Herkesten. Düpedüz tükenmiş olmalısın." İşte bu, bir şey söylemek için son şansıydı, herhangi bir şey söylemek için: "Ha...
-Her şey için teşekkür ederim. -Ölmene izin vermeyeceğim. Yaşayacaksın.
Her acı ağlayarak atılır mı yürekten? Peki ya her kırgınlık unutulur mu? Göz görmeyince gönül katlanıyor mu gerçekten? Ne her acı ağlayarak atılabiliyor yürekten, ne de söylenen sözlerin yarattığı kırgınlık unutuluyor. Göz görmeyince, gönül kesinlikle katlanmıyor. Kırgınlıklarına çare bulamadan, acını dindiremeden...
İyi geceler değerli kent dinleyenleri, kaybedenler kulübü burası. Aşık olmak çok anlık bir şey. Birden her şeyin çok parlak göründüğü, birden en pastel renklerin bile ısınmaya başladığı, birden tüm yemeklerin çok daha lezzetli olduğu bir an bu. İnsan karar vererek aşık olmaz. Sadece bir bakar olmuş.
