Mijn benen worden als vanzelf naar het bankje getrokken, heerlijk warm bij het brandend kampvuur. Vermoeid strek ik mijn benen en sluit mijn ogen. Mijn hoofd is zo vol met woorden, ze struikelen gewoon over elkaar. Rustig maar meisje, je bent vandaag vrij, laat het los heeft je werkgever je toch gezegd. Jij draagt nie...
Duister was het pad naar het huis dat wij samen liepen, op weg om toch een schuilplaats voor de nacht te vinden. Nergens op de weg was iets te herkennen. Geen Motel, Hotel, of zelfs maar een Camping. Gewoon overal waar je keek zag je bossen, alleen maar bossen.En midden in die bossen liepen wij nu, omdat ik in een fli...