Caddenin yanından araya doğru giren sokakta bir kapının önünde; hardal sarsıyla kahverengi arası bir montu olan, siyah pantolonlu siyah denecek koyulukta saçları, kısa denebilecek düzeyde sakalları ve onu bu mükemmelliğe yakışır şekilde tamamlayan bıyıklarıyla bir adam duruyordu. Vay be dedirten türden bir adam... Hik...
Susturuyor bazen hayat... Konuşamıyorsun karşısında... Söylersen olabilecekler korkutuyor... İşte böyle bir anda söyleyenemeyenleri kağıda döktüm... İçime çok gelenler... Kalemimden dökülenler... Umarım beğenirsiniz Acemilikten başlayıp, ustalaşarak giden şiirler oldu
