Cıvık bir aşk hikayesi isterseniz başlamamanızı tavsiye ederim. Bizim kitabımızda olaylar biraz farklı işleyecek artık geleneksel hale gelmiş Wattpad'e karşı, hepiniz hayal dünyama hoş geldiniz.
Hastalığımı öğrendiğimde yaptığım tek şey ağlamak olmuştu. Neden bütün kötülükler beni buluyordu ki?! Ailem yok mesela . Terk edilmişim. Küçücükken başka dünyaya gitmişler. Bu yaşıma kadar yetimhane binasının , her gün bir aile bekleyen çocuklarıyla beraber büyümüş bir insanım. Çoğu kez ağlamış , hayattan nefret et...
Ask bu muydu? Sadece acı mı veriyordu ? Hani ask güzeldi ? Öyleyse daha önce asık olduğu halde o neden aska inan mıyor ?
(İYİ KIZ KÖTÜ ÇOCUK HİKAYESİ DEĞİLDİR!!! ) Göz kapaklarımı kapattığımda gördüğüm siluet. Kanımın her damlasına kadar işlemişken beni yaptıklarıyla öldüren en değerlim. Kendinde suçluluk hissetme ne olur. Ben öldüm ama sen küllerinden yeniden doğdun. Yeniden sev dolaş. Ama beni unutma yalvarırım sana. İşte o zama...